پیش‌فرض مدیریت بحران این است که به‌کمک انواع رسانه‌ها بتواند مردم را در خانه نگه دارد. اما آیا رسانه‌ها توان چنین کاری را دارند؟
هول‌و‌هراسی که این روزها در آن زندگی می‌کنیم، برای بسیاری از ما شاید در نوع خود جدید باشد. نگرانی و اضطراب روز به روز بیشتر می‌شود و مدام از خودمان می‌پرسیم چه زمانی اوضاع به حالت عادی برمی‌گردد؟
برنامه تلویزیونی «عصر جدید»، تا حد زیادی استعاره‌ای از تصور سیاست‌گذاران از امروز و آینده جامعه ایران را نشان می‌دهد. تصویری که می‌تواند مجموعه ارزش‌هایی را با مفاهیمی چون موفقیت و پیشرفت، بازنده و برنده، استعداد، هوش و خلاقیت هماهنگ سازد و نشان دهد جامعه ایده‌آل ایرانی چگونه باید کار کند.
طبقه متوسط با وجود همه مشكلات و دشواری‌ها به گواه شواهد و قرائن، كماكان مهم‌ترين و اثرگذارترين نيروهای اجتماعی در پيشبرد آرمان‌های تجدد و روشنگری را تشكيل می‌دهد.
یک ایده کلی وجود دارد که داستان‌ها و نوشته‌های هر نویسنده برآمده از زندگی خودش هستند. اما این ایده تا کجا کار می‌کند و آیا می‌توان داستانی نوشت که برداشتی از زندگی نویسنده در آن نباشد؟
بهای گوشت بی‌استخوان گوسفند در ایران، تقریبا ۷ دلار است و دستمزد یک کارگر ایرانی (با همسر و دو فرزند) یک و نیم میلیون تومان یا ۱۱۵ دلار؛ بنابراین با یک ماه دستمزدش می‌تواند ۱۶.۵ کیلو گوشت گوسفند بدون استخوان بخرد که پایین‌تر از همه کشور‌های همسایه و نزدیکی است که فرارو بررسی کرده است.
به نظر لِدویت در دورانی که سرمایه داری با سیاست‌های نئولیبرال آشکارا به تبعیض و بی عدالتی دامن می زند، الگوی «توسعه جماعت محور» – البته با رعایت اصول و قیدهایی – می‌تواند فرصتی مناسب برای تغییر فراهم کند. از نظر وی، در سال‌های اخیر نهادهای دولتی این الگوی رهایی‌بخش را مصادره کرده و از رمق انداخته‌اند. به همین خاطر ضرورت دارد که اين ابزار رهايي‌بخشی را با ديدی انتقادی بازبينی كرد و به آن جانی تازه داد.
«زنان و طبقه اناث را به چشم حقارت می بینند... فدراسیون فوتبال،عزت لازم را برای یک بانو ندارد... در طول مسیر از گزند حرف و دست درازی مردان در امان نیستیم». این تنها گوشه ای از سخنان برخی از اعضای سابق و کنونی تیم ملی فوتبال زنان افغانستان است. در پس هر کدام از این گلایه ها مسایل عمیق تری وجود دارد که زنان ورزشکار افغان، به دلایل قوانین سنتی و اسلامی سختگیرانه حاکم بر فضای اجتماعی افغانستان کمتر به آن می پردازند.
تحصن آرام، مدنی، دموکراتیک و مسالمت آمیز معلمان با مطالبات محدود، در کنار بسیاری اعتراضات تشکلهای کارگری و صنفی این روزها در سکوت همه جریانهای عمده سیاسی در جریان است و برخورد با کنشگران آنها دیری است آغاز شده است. آنها که نه برانداز اند و نه خشن و نه عامل بیگانه. معلمان و کارگران و دانشجویان همین آب و خاک.
