skip to Main Content
حصارکشی فضا در نظام غارتِ شهر
جامعه سیاست کیوسک

حصارکشی فضا در نظام غارتِ شهر

‌حصارکشی تئاتر شهر قطعی شده و مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت ارشاد خبر داده که با سرعت و در سریع‌ترین زمان ممکن این حصارها را دور مجموعه تئاتر شهر کشیده خواهدشد. گروه‌ها و فعالان اجتماعی بسیاری، منجمله سازمان مردم‌نهاد باهمستان، به این موضوع اعتراض کرده‌اند.

سازمان باهمستان «حصارکشی و اختصاصی‌سازی» فضای عمومی را به شدت محکوم کرده و از همه‌ی شهروندان دعوت کرده تا برای «برای حفاظت از ساکنین شهر و فضاهای عمومی شهر» زنجیره‌ی انسانی تشکیل دهند.

این سازمان در ادامه به همراهی بخشی از اهالی تئاتر با ساز و کار سرکوب اشاره کرده و آن‌را مغایر با «روح تئاتر» دانسته. این گروه در بیانیه‌ای که منتشر کرده‌اند ذکر کرده که روح تئاتر «مردمی و عمومی بودن آن است و خصلت تاریخیِ آن از آتن تا به امروز بر دموکراسی و پیوندش با فضای عمومی مبتنی‌ست و در اقسامِ آن خیابانی، چریکی و شورایی تئاتر همواره در کنارِ زحمتکشان و صدایِ تهی‌دستان بوده‌است.»

 باهمستانی‌ها بر این باور هستند که مسئله‌‌ی حصارکشی به عنوان شیوه‌ای از مداخله‌ی فیزیکیِ مدیریت شهری برای کنترل فضا و برقراریِ استبدادِ فضا دارای پیشینه است. روندی که با یک طرفه‌سازی خیابان ولیعصر در سال ۱۳۸۸ آغاز شد و با طرح «فضاهای زیرسطحی شهر تهران» و احداث زیرگذر چهارراه ولیعصر و نرده‌کشی چهارراه در سال ۱۳۹۲ تداوم یافت و تثبیت شد.

مواجهه‌ی سرکوبگرانه با فضای شهری درون خود حامل محتوایی طبقاتی است و باهمستان اشاره می‌کند که جهت‌گیری آن به سوی طرد شهریِ گروه‌های کمتر برخوردار و گروه‌های به حاشیه‌رانده شده در فرآیندهای توسعه شهری است. از همین‌رو برقراری مستمر طرح‌های ضربتی جمع‌آوری دستفروشان و ممنوعیت بساط‌گستری در این محدوده در تمامی دوره‌های مدیریت شهری از جهادی تا دوره‌ی اصلاحی و دوره‌ی انقلابی وجه مشترک سیاست‌گذاری شهری بوده‌است.

به باوراین سازمان مردم نهاد محتوای طبقاتیِ حصارکشی تنها به طرد شهریِ گروه‌های به حاشیه‌رانده شده منحصر نمی‌شود بلکه امر حصارکشی سویه‌های سرکوب جنسیتی هم دارد و نمونه آن طرح احداث بوستان‌ بانوان و حصارکشی جنسیتی بوستان‌ها است و «یکی از دلواپسی‌های مطرح شده برای توجیه طرحِ حصارکشی تئاتر شهر طردِ دگرباشان جنسیِ پارک دانشجو است.»

در پایان این گروه این پرسش را پیش کشیده که چگونه می‌توان تئاتری که «تئاتری که مردم را بی‌فرهنگ و لجن می‌خواند و به روشنی خود را منحصر به طبقه متوسط فرهیخته! می‌داند» را زنده دانست.

متن کامل این مطلب باهمستان درباره‌ی حصارکشی تئاتر شهر از طریق این لینک در دسترس است.

 

همچنین بخوانید:  «ابژه‌ از دست رفته» در تئاتر سربسته از تهران
0 نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Back To Top
🌗