حالا بهتر از هر زمان ضرورت دارد که بپرسیم چگونه می‌توانیم تئاتری خودآیین داشته باشیم؟ تئاتری که بتواند با امن ساختن شرایط شغلی هنرمندان به آن‌ها اجازه دهد تا خود قانون‌گذار نظام استتیکی‌شان باشند.
سخت‌گیری و کنترل تخیل را از بین می‌برد و آدم‌ها مجبور می‌شوند فانتزی را حذف کنند، چون از فکر کردن می‌ترسند. تخیل ممکن است دچار ترس و عادت شود و خاصیت رهایی‌بخشش را از دست بدهد.
