جنسیت

یکی از حوزه‌های فعالیت شهری که نقش جنسیت در تفاوت تجربه را به خوبی آشکار می‌کند رابطه فرد با خدمات اداری است. زن بودن یک فرد بر دسترسی او به اداره‌جات، تجارب اداری، روال مذاکرات و تصمیمات اداری مربوط به او تاثیر می‌گذارد.

اینکه به خواسته فعالان حقوق زنان در طرح‌ها و پروژه‌های برنامه‌ریزی شهری توجه نشود، دور از انتظار نیست. اما این مقاله نشان می‌دهد که حتی وقتی دولت مرکزی در حوزه برنامه‌ریزی شهری قدم‌هایی ابتدایی در جهت ایجاد حساسیت جنسیتی برمی‌دارد، حرکتش با مقاومت برنامه‌ریزان مواجه می‌شود.

تصور اینکه ایده‌ای برابرطلب و پیشرو مانند «همتراز‌سازی جنسیتی» میان فعالان حقوق زن یک کشور مردود و منفور شود، دشوار است. اما این دقیقا اتفاقی است که در آفریقای جنوبی افتاد. برنامه‌های همترازسازی جنسیتی که پس از برافتادن آپارتاید در میان سازمان‌های دولتی و غیردولتی محبوب شدند، بعد از مدتی به یک تجربه ناکام و به قول یک فعال زن «هولناک» تبدیل شد.

در بسیاری از کشورها، بودجه‌های دولتی و سراسری معمولا ارجاع خاصی به مردان یا زنان ندارد، اما تاثیر این بودجه‌ها در زندگی زنان و مردان متفاوت است. وقتی بودجه‌بندی بدون توجه به جنسیت انجام می شود ممکن است خنثی و بی‌طرف به نظر بیاید، اما معمولا بر اساس درکی تبعیض آمیز و محدود از جنسیت است و در عمل به نابرابری جنسیتی دامن می‌زند.

تفکیک و حذف بخشی از جامعه از فضاهای عمومی، تنها به معنای پس‌زدن آن‌ها از تصاویر شهری نیست، و تبعاتی متنوعی، از جمله بالا رفتن خشونت، و حذف و کمرنگ شدن قسمتی از جامعه در عرصه اجتماعی خواهد داشت. این مقاله، به سهم این حذف‌شدگی در ناامن‌سازی شهرها می‌پردازد.

التزام مهمِ مدیریت شهری کارا، درک صحیح از تاثیر تصمیم‌گیری شهری بر زندگی ساکنان شهر است. در این میان معمولا زنان از قلم می‌افتند. این مقاله مروری کلی بر تاثیر برنامه‌ریزی شهری بر ساکنان شهر به‌خصوص زنان دارد.