فمنیسمِ آینده فمنیسمِ «دیگر» است. نوعی از فمنیسم که می‌کوشد شامل‌تر باشد و پیوندهایش را با سایر جنبش‌های رهایی‌بخش و کنش‌گران مستحکم‌تر کند، از جنبش‌های آنتی-کاپیتالیست، آنتی-امپریالیست، ضد نژادپرستی و ضد قومیت‌گرایی گرفته تا کنش‌گران محیط‌زیست و فعالان جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو. فمنیست‌های آینده نه تنها برای زنانِ برآمده از طبقات اجتماعی مختلف، با نژادهای گوناگون و گرایش‌های جنسیِ متفاوت و همچنین زنان با ناتوانی‌های جسمانی خواهند جنگید، بلکه گامی فراتر از مرزهایشان خواهند برداشت و برای بیش از مسئله زنان مبارزه خواهند کرد.
کارگران پیمانکاری پارس جنوبی می‌گویند: تبعیض را که از میان برنداشته‌اند، سابقه و مهارت ما را که به هیچ گرفته‌اند؛ لااقل از سطح حقوق و دستمزدهایمان کم نکنند؛ چرا هر چندماه یکبار مسئولان یاد نیروهای پیمانکار نفت می‌افتند اما باز خیلی زود، آبها از آسیاب می‌افتد و ما را فراموش می‌کنند؟
اینکه به خواسته فعالان حقوق زنان در طرح‌ها و پروژه‌های برنامه‌ریزی شهری توجه نشود، دور از انتظار نیست. اما این مقاله نشان می‌دهد که حتی وقتی دولت مرکزی در حوزه برنامه‌ریزی شهری قدم‌هایی ابتدایی در جهت ایجاد حساسیت جنسیتی برمی‌دارد، حرکتش با مقاومت برنامه‌ریزان مواجه می‌شود.
آب و مدیریت آب مثل هر مقوله دیگری که سویه اجتماعی و انسانی دارد، نمادی از قدرت، امتیاز و تبعیض است. متیو گاندی محقق جغرافیای تاریخی و فرهنگی می‌گوید: «آب پدیده‌ای چندگانه است. ویژگی‌های فیزیکی خاص خودش را دارد، اما شکل جریان اش با جوامع انسانی همواره حاصل عوامل سیاسی و فرهنگی هم بوده است.» چگونه می‌توان سویه جنسیتی آب را شناسایی کرد؟ چگونه چنین سویه‌ای در بستر مناسبات قدرت و سیاست قابل تحلیل است؟
