تئاتری‌ها روبروی هم قرار گرفته‌اند

آرشیو یادداشت‌ها با برچسب

تئاتر

تعداد مطالب: 30

دانشجو و جشنواره‌های تئاتر: سکو، لابیرنت یا چاه ویل؟

دانشجو و جشنواره‌های تئاتر: سکو، لابیرنت یا چاه ویل؟

۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۸ زیراسلایدر فرهنگمنبع: نهستزمان مطالعه: 13 دقیقه

اردیبهشت هر سال جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران از طرف وزارت علوم و با همکاری دانشگاه‌ها برگزار می‌شود. جشنواره‌ای که در گذر زمان با وجود تغییرات متعدد ساختاری همچنان اصلی‌ترین ویترین برای فعالیت‌های تئاتری دانشجویان است. این جشنواره در این سال‌ها چه کارکردهای سیستماتیکی را با خود حمل کرده و چه دستاوردها و مخاطراتی داشته است؟
تئاتر مستند؛ ورباتیم

تئاتر مستند؛ ورباتیم

۴ بهمن ۱۳۹۷ زیراسلایدر فرهنگمنبع: میدانزمان مطالعه: 10 دقیقه

این روزها فیلم‌-تئاتر مستند «اما گلدمن؛ آنگونه که من زیستم» برای مخاطبان در اینترنت در دسترس قرار گرفته است. به بهانه‌ی انتشار این فیلم-تئاتر و بحث ضرورت فرم تئاتر مستند سعی کردم از شیوه‌های این نوع تئاتر و تئاتر ورباتیم بنویسم.
تئاتر خصوصی یا چگونه یاد گرفتیم در توهم آزادی سرکوب شویم

تئاتر خصوصی یا چگونه یاد گرفتیم در توهم آزادی سرکوب شویم

۱۸ دی ۱۳۹۷ زیراسلایدر عمومی فرهنگمنبع: درامانقدزمان مطالعه: 8 دقیقه

خصوصی‌سازی تنها در عرصه‌های اقتصادی یا صنعتی اتفاق نیفتاده است. در حوزه فرهنگ و هنر هم به اشکال دیگری صورت گرفته است. اشکالی که گویا نوعی از سرکوب به شکل غیرمستقیم را تداعی می‌کنند.
کلفت‌ها در خانه‌ی اربابی

کلفت‌ها در خانه‌ی اربابی

۵ آذر ۱۳۹۷ زیراسلایدر فرهنگمنبع: میدانزمان مطالعه: 5 دقیقه

نقش‌ها و موقعیت‌ها به طور مداوم تغییر می‌کنند: از کلفت به ارباب. از قاتل به مقتول. از کسی که درد را تحمل می‌کند، به کسی که درد می‌دهد. از سرمایه‌دار به کارگر. از سرمایه‌ به هنر. از تالار مولوی به پلتفرم داربست. تغییرها در چند لحظه رخ می‌دهند. فقط چند لحظه‌ کافی است تا کسی از نقشی به نقشی دیگر درآید و موقعیتی به موقعیت دیگر بدل گردد. پس اگر گیج شدید نترسید؛ ادامه دهید. امیدوار باشید تا نقش‌ها بالاخره در لحظه‌ای خود را افشا کنند.

تجلی قدرت مخاطب در عواطف سیاسی

تجلی قدرت مخاطب در عواطف سیاسی

۲۳ مرداد ۱۳۹۷ زیراسلایدر فرهنگمنبع: میدانزمان مطالعه: 9 دقیقه

آیا می‌توان عواطف را به اجتماع و در ادامه به سیاست پیوند داد؟ نویسنده این یادداشت معتفد است عواطف سیاسی تجلی‌گاه قدرت مخاطب است، که می‌تواند اثر هنریِ کاملا عقیم، سیاست‌زده یا محافظه‌کار را، در یک عمل جمعی به امر سیاسی پیوند بزند.