گفتگویی درباره وضعیتی که شیوع ویروس کرونا بر تئاتر و جامعه هنرهای نمایشی حاکم کرده است؛ برای نگاه به وضعیت از منظر مشاهدات یک کارگردان.
شیوع ویروس کرونا در تمام زمینهها قواعد بازی را بهم ریخت، از زندگی روزمره تا عالم هنر؛ در این گفتگو رضا سرور از تاثیر آن بر عالم تئاتر میگوید.
هشت سال پيش زمان جشنواره تئاتر اينجا پر بود از دانشجو و مهمانان خارجی، ولی امروز كسی جرات ندارد ساعت ده شب بيايد تئاتر شهر. محدوده پر شده از كارتنخواب و كيفقاپ. شيشههای ماشينها را میشكنند و دزدی میكنند، خفتگيری میكنند، امنيت نيست، اينجا ديگر محل فرهنگی نيست.
تصویر ارایهشده درباره كیفیت تئاترهای لالهزار در روزگار پیش از كودتا چه میزان مبتنی بر واقعیت است؟ بابک احمدی برای پاسخ به این پرسش با ناصر حبیبیان به گفتوگو نشسته است.
به نظر میرسد واژه هایی چون ابتذال یا بازاری به تنهایی نمیتوانند وضعیت تئاتر کشور و به ویژه تهران را در این دوران نمایندگی کنند. رضا سرور در این گفتگو از غیاب رابطه ارگانیك میان سنت و جریان امروز نمایش ایران و در همین راستا ایجاد نوعی آشفتگی در رویكردهای نمایشی میگوید؛ این که چگونه در این آشفتگی، جریانهای لجامگسیختهای مانند تئاتر تجاری، امكان بروز قدرتمندانهای پیدا میكنند.
آیا گیشهمحوری و بهرهگیری تبلیغاتی از چهرههای (تئاتری یا غیرتئاتری)، از تئاتر امروز، لالهزاری دیگر خواهد ساخت؟ وعده تدوین آییننامه درجهبندی کیفی سالنهای خصوصی تاثیری بر این روند دارد؟