راهبری مترو شغل به نسبت جدیدی است و مشکلات خودش را دارد. راهبران مترو ترجیح می‌دهند به جای مطرح‌کردن مشکلات با شرایطشان کنار بیایند زیرا معتقدند طرح آنها نتیجه‌ای جز دردسر برایشان نداشته است.
تابستان امسال پس از مدت‌ها دولت، شورای شهر و شهرداری تهران از یک گرایش سیاسی انتخاب شدند. با وجود این همچنان برنامه جامع و امیدوارکننده‌ای برای حمل و نقل عمومی تهران ارائه نشده است. باید دید مسئولین جدید بالاخره متوجه اهمیت این مساله خواهند شد یا شهروندان تهرانی همچنان زیر آوار هوای شهر از بین خواهند رفت.
مترو بیش از آنکه یک وسیله حمل‌ونقل عادی باشد یک ماشین بزرگ تولید نوع خاصی از انسان است؛ ماشین تولید «انسان زیرزمینی». انسانی دور افتاده از جامعه ی خود. یک انسان بیگانه شده از شهر. مترو هر روز من را از سطح شهر می‌کَند و در قالب یک «مسافر» صرف و تکثیرشده به زیر زمین می‌فرستد. جایی که دیگر خبری از کنش اجتماعی نیست و تو تنها با انبوه خلقی سر و کار داری که فقط انتظار می‌کشند.
