فقر دامن شاغلان را هم گرفته است. هر نان‌آور در سال ٨٤، ١٠میلیون‌و٨٠٠هزار تومان درآمد واقعی داشت و متوسط هزینه سرانه واقعی یعنی خرج یک نفر در سال ٥میلیون و٥٠٠هزار تومان بود. در سال ٩٤ هر نان‌آور به قیمت‌های ثابت همان سال ٨میلیون و٨٠٠هزار تومان درآمد دارد و متوسط هزینه سرانه واقعی به ٤میلیون و١٠٠هزار تومان رسید.
١٠ سال پس از اعلام آخرین نرخ خط فقر، یک مقام دولتی رقم خط فقر ملی را درآمد کمتر از ٧٠٠ هزار تومان برای خانوار در طول ماه اعلام کرد. این در حالیست که حسین راغفر، اقتصاددان می‌گوید هر فرد در خانواده پنج نفره‌ای که ٧٠٠ هزار تومان درآمد دارد، ماهانه ١٤٠هزار تومان می‌تواند خرج کند. به این ترتیب هر فرد روزانه تقریبا ٤٢٥٠ تومان سرانه برای تغذیه دارد که تصور نمی‌کنم کسی بتواند با این رقم دو هزار کیلو کالری با ریزمغذی‌های کافی طبق معیارهای تغذیه در سال ٩٧ (سال اجرای برنامه) تامین کند. احتمالا با این پول فقط می‌توان با نان‌بربری سیر شد.
در حاشیه بیرجند، مرکز خراسان جنوبی، می‌شود تمام مردمی را که از روستاهای خشک و بی‌آب استان فرار کرده‌اند دید. زمین‌های زراعی و خانه و زندگی را رها کرده‌اند و به امید کارگری یا شغلی که منبع درآمدی بخور و نمیر باشد، به روستاهای اطراف بیرجند آمده‌اند اما اینجا هم برای آنها نه رفاهی هست و نه کاری. می‌گویند طی 10 سال گذشته وضع هر روز بدتر از روز قبل شده و چاره‌ای هم پیدا نمی‌شود.
