ارتباط دیوارهای شهر و آدم‌هایشان چیست؟ مهسا محمدی در این متن با نگاه به مستند «زمزمه‌ی دیوارها» ساخته انیس واردا، از نسبت میان دیوارهای تهران و مردمان این شهر نوشته است.
رودی رپ‌کنی از نسل جدید رپ‌فارسی است. با او در مورد آثار، موانع کاری، فضای امروز و دیروز هیپ‌هاپ و منابع الهام‌بخشش به گفتگو نشستیم.
نابرابری‌ها و ظلم و ستم‌ها تنها با زور ممکن نمی‌شوند. و حاکم ساختن و مشروعیت‌بخشیدن نظام‌های تبعیض‌آلود نیازمند ایدئولوژی و تصوراتی است که انسان‌ها را قانع سازد آنچه رخ می‌دهد نه تنها نابرابری، بی‌عدالتی و ظلم و ستم نیست که عین عدالت، منطق و عقلانیت است.
حدود ۸۵ درصد از ۲۰۰ هزار پرستاری که در کشور مشغول به فعالیت هستند را زنان تشکیل می‌دهند. یعنی حدود ۱۷۰ هزار نفر پرستار زن. اما وضعیت شغلی، معیشتی و امنیت کاری این ۱۷۰هزار نفر، به ویژه بعد از بحران کرونا چگونه است؟
سن اینفلوئنسرهای اینستاگرامی روز به روز کمتر می‌شود و امروز کودکانی با فالوئرهای چندهزارتایی برای والدینشان منبع درآمدزایی شده‌اند. آیلار رزاقی این مسئله را از زوایای مختلف بررسی کرده است.
در دانشگاه‌های ایران مهارت عملی زایمان‌گیری تنها به پرستاران زن آموزش داده می‌شود. پرستاران مرد هیچگاه در دوره آموزشی تجربه عملی اینکار را کسب نمی‌کنند. آیا برای کسب این مهارت برای مردان ضرورتی وجود دارد؟
از دیدگاه جامعه‌شناسی ادبی، یک نتیجه مهم ادبیات و رمان خواندن این است که تخیل و حساسیت خواننده تحریک می‌شود و میل به عصیان می‌یابد. نویسنده با بررسی انتقادی رمان «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» زویا پیرزاد به‌عنوان نمونه‌ای از نوشتار زنانه، می‌پرسد آیا این رمان نوشته‌ای محافظه‌کارانه و در راستای تثبیت وضع موجود است؟
شکست ترامپ تنها آرامشی موقت در طوفان سال‌های پیش روست و تا زمان وجود امپراطوری آمریکا و حل نشدن مترقی تناقضات آن سخت بتوان تصور کرد که غول راست افراطی در چراغ جادو دوباره محبوس شود. امپراطوری آمریکا دوران زوال خود را طی می‌کند و امید همه باید این باشد که نیروی سیاسی متعاقب این زوال، نیرویی مترقی باشد و نه ترامپ‌های جدید و ترامپیسم!
بسیاری از منتقدان در میدان ادبی ایران، رمان سووشون را اثری واقع‌گرا معرفی کرده‌اند. بخش زیادی از رمان سووشون درباره‌ی ایلات و عشایر فارس و وقایع مربوط به قشقایی‌ها است. شیرین کریمی در این مقاله با روش اسنادی-تاریخی و تحلیل محتوای رمان نشان می‌دهد که سووشون را نمی‌توان در دسته‌ی ادبیات واقع‌گرا قرار داد.
