بسیاری از منتقدان در میدان ادبی ایران، رمان سووشون را اثری واقع‌گرا معرفی کرده‌اند. بخش زیادی از رمان سووشون درباره‌ی ایلات و عشایر فارس و وقایع مربوط به قشقایی‌ها است. شیرین کریمی در این مقاله با روش اسنادی-تاریخی و تحلیل محتوای رمان نشان می‌دهد که سووشون را نمی‌توان در دسته‌ی ادبیات واقع‌گرا قرار داد.
آیا ممکن است مردان ایرانی‌ای که با اروپایی‌ها در ارتباط بودند، همجنس‌خواهی مردان را پنهان و انکار کرده باشند؟ آیا این امر سهمی در هنجارسازیِ دگرجنس‌خواهی تمایلات مردان در ایران دوران قاجار داشته است؟
چندی پیش شهردار سابق تهران به قتل همسرش با شلیک گلوله اعتراف کرد. اتفاق هنوز تازه است و ابهام‌ها بسیار. مسئله اما بر سر کشتن زنان است، مسئله‌ای که خاصِ ایران نیست؛ کشتن زنان مسئله‌ای جهانی است.
فریدون توللی از نسل اولِ شاعران پس از انقلاب مشروطه است، سال‌های نوجوانی او، مقارن با سال‌های پایانی جنگ دوم جهانی بود؛ توللی در طول عمرش شاهد رفتن رضاشاه، اشغال ایران توسط متفقین، سلطنت محمدرضاشاه، برآمدن حزب توده، نهضت ملّی، کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و انقلاب ۵۷ بود. شعر سیاسی پس از انقلاب مشروطه در ایران رواج یافت، توللی تحت تأثیر نیما یوشیج به شعر نو روی آورد، در حالی‌که نیما یوشیج از سیاست روی‌گردان بود، فریدون توللی آغازگر شعر نو سیاسی در ایران شد. در این نوشتار توللی به عنوان یک کنشگر/سوژۀ سیاسی در بطن حوادث سیاسی و اجتماعی سال‌های منتهی به کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مورد مطالعه قرار گرفته است.
وندی براون، نظریه‌پردازِ سیاسی و استادتمامِ علوم سیاسی در دانشگاه برکلی کالفرنیا است، او پارادایم‌های فکری جدیدی را در نظریۀ فمینیستی و مطالعات حقوقی انتقادی ایجاد کرده است. او در گفتگوی زیر شرح می‌دهد که چگونه نئولیبرالیسم و دموکراسی، در کنار هم، در ایالات متحدۀ آمریکا، ادامه و تکامل یافته‌اند.
مقدمه مترجم: این گفتگو توسط کلی جونز، روزنامه‌نگار و دانش‌آموختۀ فلسفه با جودیت باتلر، نظریه‌پرداز شناخته‌شدۀ امریکایی انجام شده است. جودیت باتلر پس از انتشار کتاب «آشفتگی‌های جنسیتی» و ترجمۀ آثارش به زبان فارسی، در ایران به شهرت رسید؛ در این گفتگو باتلر دربارۀ تفاوت ایفا با ایفاگریِ جنسیتی، ارتباط ساختارهای محض با زندگی روزمره، خشونت مذهبی و ارتباط فمینیسم و مذهب پدرسالارانه بحث‌هایی را مطرح می‌کند، این گفتگو در سایت فمینیسم و مذهب به زبان انگلیسی منتشر شده است.
همچنان که بعد از انقلاب نام خیابان ۱۶آذر تغییر کرد بعد از انقلاب فرهنگی نیز، نما و مناسبات این خیابان دگرگون شد؛ در کنار گزینش استاد، گزینش دانشجو و اسلامی‌کردن جو دانشگاه، گزینش فضا و مکان نیز اضافه شد، اینکه چه کسانی مالک خیابان‌ها و ساختمان‌های اطراف دانشگاه باشند و چه کسانی نباشند.
تاریخ‌نگاری رایج در جهان بر اساس اسناد مکتوب بوده است، اما این تاریخ‌نگاری اغلب محدود به دولت‌ها و نخبگان باقی می‌ماند. تاریخ‌نگاری شفاهی راهی‌ست برای شنیدن صدای گذشتگانی که ردپایشان در مکتوبات وجود ندارد.
