در نشست نقد و بررسی #طرح_کارورزی پرویز صداقت، محمد مالجو، مرادفرهادپور و كاظم فرج‌اللهی از زوایای متفاوتی به‌بهانه طرح كارورزی، سیاست‌های اشتغالی دولت را نقد و راهكارهایی برای حل بحران بیكاری ارائه کردند.
«انجمن علیه هویج به دستان» در انگلستان از جمله گروه‌هایی است که با هدف جلوگیری از کار رایگان و سوءاستفاده از کارگران فرهنگی تشکیل شده و در طی فعالیت خود موفق به برگزاری کارگاه‌ها، نمایشگاه‌‌ها، تولید راهنما‌های کاربردی برای آگاهی از وضعیت و ارائه روش‌های حمایتی گروهی شده است. با گسترش فعالیت‌‌های انجمن و آشنایی با گروههای دیگر، «بریگاد بی‌ثبات‌کاران» تشکیل شد تا کنشگری و ارتباطات خود را به حوزه‌های گسترده‌تر کار بی‌ثبات بسط دهند.
متن پیش رو ترجمه‌‌ای است با هدف پرداختن به یکی از مهم‌ترین علل تمایل و امیدواری دانش‌آموختگان و دانشجویان به شرکت در طرح کارورزی. نیک چاوردی (کسی که به استناد متن بیش از ۵ دوره کارورزی را گذرانده است) در این متنِ کوتاه، سعی بر آن داشته تا مقایسه‌ای بین تصور اسطوره‌ای افراد در انگلستان پیش از ورود به کارورزی و تجربه‌های واقع‌گرایانه آنان پس از آن، ارائه دهد.
یوسف‌علی اباذری، محمد مالجو، فریبرز رییس‌دانا، مراد فرهادپور، پرویز صداقت، فریدا آفاری و ناصر زرافشان به همراه بیش از ۴۶۰نفر از كنشگران حوزه‌های مختلف اجتماعی در بیانیه‌ای خواستار لغو طرح «كارورزی» شدند.
پرویز صداقت، اقتصاددان می‌گوید طرح كارورزی در ادامه پروژه ارزان‌سازی نیروی كار است كه سال‌هاست در قالب سیاست‌هایی همچون موقتی‌سازی نیروی کار، سپردن بخشی از نیروی کار به شرکت‌های پیمانکاری و کاهش شمول قانون کار پیگیری می‌شود. «انگار بگویند برای حل مسأله‌‌ی بیکاری همه باید به اردوگاه کار اجباری بروند.»
«کارورزی» نه ضامن زیستی انسانی برای دانشجویان است و نه ضامن اشتغال آینده آنان. اگر هم استقبالی تاکنون از این طرح صورت گرفته، به خاطر شرایط دشواری است که در این سال‌ها بر دانشجویان تحمیل شده است.
