skip to Main Content
نگاهی به رمان «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم»
ضرورت عصیان در ادبیات داستانی فارسی
۲۱ آبان ۱۳۹۹
از دیدگاه جامعه‌شناسی ادبی، یک نتیجه مهم ادبیات و رمان خواندن این است که تخیل و حساسیت خواننده تحریک می‌شود و میل به عصیان می‌یابد. نویسنده با بررسی انتقادی رمان «چراغ‌ها را من خاموش‌ می‌کنم» زویا پیرزاد به‌عنوان نمونه‌ای از نوشتار زنانه، می‌پرسد آیا این رمان نوشته‌ای محافظه‌کارانه و در راستای تثبیت وضع موجود است؟
بیشتر بخوانید
سووشون؛ رمانی غیرواقع‌گرا
۱۴ آبان ۱۳۹۹
بسیاری از منتقدان در میدان ادبی ایران، رمان سووشون را اثری واقع‌گرا معرفی کرده‌اند. بخش زیادی از رمان سووشون درباره‌ی ایلات و عشایر فارس و وقایع مربوط به قشقایی‌ها است. شیرین کریمی در این مقاله با روش اسنادی-تاریخی و تحلیل محتوای رمان نشان می‌دهد که سووشون را نمی‌توان در دسته‌ی ادبیات واقع‌گرا قرار داد.
بیشتر بخوانید
بازنگاری تاریخ ادبیات فارسی:
یادآوری ایران به بهای فراموشی جغرافیای فارسی
۲۹ مهر ۱۳۹۹
برخلاف امروزه که زبان فارسی شدیدا به قومیت (پارس)، مذهب (اسلام)، یا ملیت (ایران) پیوند می‌خورد، استفاده از این زبان در در دوره‌ای طولانی، از ۱۰۰۰ تا ۱۸۵۰ میلادی، چنین مرزهایی نمی‌شناخت. اما چه‌طور شد که «مالکیت» ادبیات فارسی و میراث آن دیگر عمدتا جزو قلمروی ایران محسوب می‌شود؟
بیشتر بخوانید
نگاهی به جملات آغازین خانه ادریسی‌ها
غبار، خانه، و آزادی
۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۹
رمان خانه ادریسی‌ها را می‌توان شرح بروز آشفتگی در یک خانه و تقابل دونیروی متخاصم دانست. در این تقابل اجزای مختلفی وجود دارد که از همان نخستین جمله کتاب قابل رویت‌ است.
بیشتر بخوانید
Back To Top
🌗