درمان رایگان کودکان کار به یک رویا تبدیل شده است. فرقی هم نمی‌کند ایرانی باشند یا مهاجر. با این حال برای کودکان کاری که فاقد اوراق هویتی‌ند، اوضاع نسبت به سایرین بغرنج‌تر است.گزارش‌های فعالان حقوق کودک نشان می‌دهد، برای کودکان مهاجر فاقد کارت اقامت که براساس آمارهای رسمی بیش از نیمی از کودکان کار را تشکیل می‌دهند، هزینه‌های درمان بعضی وقت‌ها به سه برابر سایرین می‌رسد.
70 مرد که 30 نفرشان زیر 18 سال سن دارند، زباله‌هایی را که جمع کرده‌اند به پیمانکار تحویل می‌دهند و مزد می‌گیرند. عبدالله می‌گوید: «شهرداری پول می‌دهد ما اینجا زندگی کنیم لباس هم داده، ببین» همه بچه‌ها یک لباس فرم نارنجی و سیاه بر تن دارند. پشت لباس نوشته شده، مجری طرح تفکیک از مبدأ.
آنچه علی‌اشرف درویشیان از خود به جای گذاشته نه فقط داستان‌هایی از زندگی مردم فرودست که نگاهش به اهمیت روایت کردن آنها برای کودکان و نوجوانان است. چیزی که این روزها شاید کمتر کسی به آن فکر می‌کند.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور دیروز از طرح دستگیری یا به گفته او «ساماندهی و جذب کودکان کار و خیابان» دفاع کرد اما در گفته‌های او تناقض‌هایی با واقعیت وجود دارد که در این یادداشت به آن پرداخته شده است.
