


آنها نامرئی نیستند
آنچه علیاشرف درویشیان از خود به جای گذاشته نه فقط داستانهایی از زندگی مردم فرودست که نگاهش به اهمیت روایت کردن آنها برای کودکان و نوجوانان است. چیزی که این روزها شاید کمتر کسی به آن فکر میکند.

دیگریسازی به مدد قصهپردازی
رمان «ناتمامی» به قلم زهرا عبدی دومین رمان چاپ شده از این نویسنده جوان است. زهرا عبدی در این رمان تلاش میکند تا تصویری از «غربتیها»، محلهشان، زندگیشان و خلق و خویشان ارائه کند و برای اینکار کوهی از جزییات را کنار هم میچیند. اما الفاظ، روحیات، مراودات و حتی چند نکتهای که از زندگی و معیشت غربتها گفته شدهاست اشتباهاند و به خواننده کوچکترین اطلاعات درستی در مورد این گروه نمیدهند.

چه کسانی دستاندرکار جمعآوری کودکان کار و خیابانند؟
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور دیروز از طرح دستگیری یا به گفته او «ساماندهی و جذب کودکان کار و خیابان» دفاع کرد اما در گفتههای او تناقضهایی با واقعیت وجود دارد که در این یادداشت به آن پرداخته شده است.

متهم به فقر و محکوم به آزمون و خطا
موافقان و مخالفانی طرحهایی مانند دستگیری کودکان کار از «اثربخشبودن» و «اثربخشنبودن» صحبت میکنند. انگار هر دو طرف فراموش کردهاند که راجع به یک آزمایش علمی در آزمایشگاه حرف نمیزنند بلکه بحث بر سر مداخلات اجتماعی است و «اثربخش نبودن» یعنی انبوهی از پیامدهایی که زندگی گروههایی از انسانها را دستخوش تغییر میکند.

کدام وزیر زن؟
پرسش اصلی این نیست که وزیر زن آری یا نه. برای همه نیروها و فعالان مترقی پاسخ این سوال روشن است؛ بله. اما در ادامه این سوال مطرح می شود که قرار است چه کسی و با چه سیاستهایی به عنوان وزیر زن وارد کابینه شود؟ این پرسشی است که مطرحکنندگان موضوع وزیر زن کمتر علاقهای بدان نشان میدهند، چرا که چنین مسئلهای مناقشه برانگیز است و بالا گرفتن مناقشات حول آن، میتواند کل مسئله وزیر زن را به حاشیه براند.

آیا مسیر را درست پیمودهایم؟
این یادداشت تلاشی است برای آغاز گفتگو درباره اینکه آیا تغییر مسیر سازمانهای غیر دولتی کودکان در نهایت در احقاق حقوق آنان مفید واقع شده است؟

ما و جغرافیای محدودمان
یادداشت پیشرو به محدود ماندن نسبی جنبش زنان ایران در جغرافیای کشور میپردازد. آیا عدم ارتباط جنبش زنان ایران با بیرون مرزهای کشور به جنبش کمک کرده تا عمل سیاسی، تفکر و شیوههای مبارزه خاص خود را خلق کند؟ انزوای جنبش فمینیستی ایران چه تاثیری بر عملکرد فعالان آن گذاشته است؟ آیا این جنبش، با توجه به سرمایه انسانی عظیم بیرون از مرزهای خود، توانایی شکلدهی یک ارتباط جمعی، هدفمند و مستمر با فمینیستهای دیگر نقاط دنیا دارد یا نه؟

بازار هیچپوشان
از کفش ایتالیایی «گوچی» تا «کانورس» از آب گذشته آمریکایی، از کیف پر زرق و برق «دی اند جی» تا پیراهنهای نازک و سادهی «زارا»، از لباسها مجلسی «ورساچه» تا کفش و پیراهنهای نایکی و آدیداس...؛ این بازار نه چندان کوچک میتواند قلب "ریچ کیدز" تهران را بلرزاند. این لباسها جان میدهند برای سلفیبازی.
تالار کوچک معروفترین مارکهای جهان، جایی در قلب تهران ساخته شده است. کیلومترها دورتر از سالنهای مشهور مُد، جایی که خواب آن را هم طراحان لباس ندیدهاند. تا امروز پای هیچ عکاس و نویسنده مجله مُدی به این بازار باز نشده است. در راهروهای باریک اینجا هیچ مدل لاغری با پاهای بلند و کشیدهاش راه نرفته و هیچ تماشاچی مسخ شدهای با دهان باز برای عبور مُدل محبوبش کف نزده است. کاسبان این بازار نه با تحریم و گرانی ارز خم به ابرو آوردند، نه حالا با توافق و روزنههای تازه تجارت در دلشان قند آب میشود. اینجا بوتیک هیچپوشهاست.
تالار کوچک معروفترین مارکهای جهان، جایی در قلب تهران ساخته شده است. کیلومترها دورتر از سالنهای مشهور مُد، جایی که خواب آن را هم طراحان لباس ندیدهاند. تا امروز پای هیچ عکاس و نویسنده مجله مُدی به این بازار باز نشده است. در راهروهای باریک اینجا هیچ مدل لاغری با پاهای بلند و کشیدهاش راه نرفته و هیچ تماشاچی مسخ شدهای با دهان باز برای عبور مُدل محبوبش کف نزده است. کاسبان این بازار نه با تحریم و گرانی ارز خم به ابرو آوردند، نه حالا با توافق و روزنههای تازه تجارت در دلشان قند آب میشود. اینجا بوتیک هیچپوشهاست.