تاکنون صحبتهای زیادی درباره آزارهای جنسی کودکان و نوجوانان شده. هربار که چنین اتفاقاتی (عمدتا هم بازتابهای رسانهای زیادی دارد) رخ میدهد، تحلیلهایی ارایه میشود و درباره چون و چرای اتفاقی که افتاده و راههای پیشگیری و درمان صحبت میشود. در یکی دوسال گذشته، مواردی از آزار جنسی کودکان گزارش شد و واکنشهای زیادی را به همراه داشت. موضوع اما اینجاست که تمام تحلیلها درست پس از حادثه ارایه میشود و بر پیشگیریها تأکید میشود و با وقوع اتفاق بعدی، باز هم همان چرخه تکرار میشود. حالا شاید لازم باشد کمی عمیقتر به موضوع آزار جنسی کودکان نگاه شود.
در ایران به علت گستردگی جغرافیایی و وجود اقوام مختلف زبانهای مختلفی وجود دارد که هرکدام پیشینه و تاریخ و دستور خود را دارند. برخی دارای خط نوشتار جدا هستند و برخی تنها به صورت گفتاری مورد استفاده گویشوران قرار میگیرند. کودکان مناطقی که زبانی غیر از فارسی دارند با این زبانها شروع به سخن گفتن کرده و در واقع زبان مادری آنها زبانی جز فارسی است. کودک غیرفارسیزبان زبان مادری خود را فرامیگیرد اما فارسی زبان دوم اوست که باید آن را بیاموزد، زبانی که باید با آن درس بخواند و در جامعهای بزرگتر ارتباط برقرار کند.
دیدن کودکان زیبا در صفحات اینستاگرام که از بدو تولدشان ساخته شده و والدینشان مدیریت میکنند، چالشهایی ایجاد کرده که یک دهه پیش در ذهن بسیاری از ما نمیگنجید. برخی از حقوق کودکان زیر سن قانونی میگویند، اینکه حریم شخصی آنها قبل از اینکه خودشان توان انتخاب داشته باشند، مورد تعدی نگاههای کنجکاو دیگران قرار گرفته است. برخی، از تاثیرات روانی این امر در آینده کودکان میگویند، اینکه مورد توجه بودن مداوم و دریافت لایک و پیامهای قربان صدقهای میتواند کودکان را درگیر اختلال خودشیفتگی کرده و رشد شناختی آنها را ناکام بگذارد.