مارک فیشر در مقاله‌ی پیش رو بررسی می‌کند که سرمایه‌داری چگونه توانسته با بزک و چراغانی کردن ملال آن را بدل به فرصتی برای مشارکت و فعالیت بیشتر کند.
نویسنده از میان ۲۷۸ مقاله وبسایت میدان که کلمه نئولیبرالیسم در آن‌ها استفاده شده چند جمله را انتخاب کرده و به این بهانه «اشارت‌گری» این واژه را در متن فارسی بررسی کرده است.
سیلویا فدریچی در مصاحبه زیر با وبسایت «پروگرس» از فعالیت دانشجویی در یک بستر جهانی می‌گوید. به زعم فدریچی نولیبرالیزه کردن دانشگاه‌ها، حمله به آموزش به‌عنوان یک خیر جمعی است.
کرونا به خوبی نشان داد که ما امروز در جوامعی زندگی می‌کنیم که بر پایه ترس از مرگ بنا شده است و آدم‌ها تلاش می‌کنند تا برای بقا و طولانی‌کردن زندگی خود وارد جنگ با دیگران شوند.
اردوغان تجسم ترکیب مناسب اتحاد با غرب و وفاداری به سنت‌های اسلامی بود. کتاب برآمدن ترکیه اردوغان تلاش دارد برآمدن چنین شخصیتی و حزبی را در ترکیه بررسی کند.
این بیماری همه‌گیر روندهای پیش از بحران را تغییر نخواهد داد. نئولیبرالیسم مرگ آرام خود را ادامه خواهد داد و خودکامه‌های پوپولیست اقتدارگراتر خواهند شد و چپ خواهد کوشید طرحی نو دراندازد.
ایران تنها کشوری نیست که سیاست «مصونیت جمعی» را دنبال می‌کند؛ چرا کشورهایی مانند بریتانیا، هلند و حتی سوئد هم این استراتژی خطرناک را اتخاذ کرده‌اند؟
هراس ۳۰ ساله جنگ داخلی در لبنان، چگونه جایش را به همبستگی جماعت‌های مختلف علیه همه احزاب سیاسی لبنان داده است؟ ائتلاف طبقاتی بین اقشار فرودست و متوسط لبنان، نتیجه کدام سیاست‌ها است؟
اعتراض‌های جدید جهانی هم سیاسی و هم اقتصادی‌ست چرا که سرمایه و شرکت‌های جهانی دیرزمانی‌ست که حکومت‌ها و دولت‌های آن‌ها را به تسخیر خود درآورده‌اند.
آیا شما هم جراحت تیغ نئولیبرالیسم بر زندگی روزمره‌تان را می‌بینید و فکر می‌کنید همه چیز تمام شده است؟ در این متن، علیرضا گودرزی از شکست و انقراض نسلی می‌گوید که زندگی را به نئولیبرالیسم باخته است.
