مناطق محروم

اسم خانه‌های پیرخوشابی‌ها را نمی‌توان «کپر» گذاشت، بیشتر، سنگ‌های روی هم سوار شده‌ای هستند که سقفشان از شاخه‌های درخت خرما درست شده، کف‌اش، اما با زیلوهای زبر آفتاب خورده‌ای پوشیده شده که به زحمت می‌توان با پاپوش تحمل‌شان کرد.

سیستان و بلوچستان همچنان از فقر و محرومیت رنج می‌کشد. اغلب مردم به پول یارانه وابسته‌اند، وضعیت بهداشتی و آموزشی و کار ندارند. اینجا هم سایه سیاه فقر مردم را مجبور به کارهایی مانند قاچاق بنزین می‌کند. مردمانش می‌گویند «این كار رو هم نكنیم باید سرمون رو بذاریم بمیریم.» اما این را هم اضافه می‌کنند که «ما آدمای ترسناكی نیستیم، اینجا هم جای ترسناكی نیست. فقط روزگار و مسئولان با ما خوب تا نكردن. ما از چرخ روزگار جا موندیم.»

بهره‌بردار پیست دیزین اعلام کرده از هشتم فروردین سال آینده استفاده از این پیست برای اهالی خوزستان و سیستان و بلوچستان رایگان است. اما چنین طرح‌هایی چه نسبتی با وضعیت واقعی زندگی مردم خوزستان و سیستان و بلوچستان دارند؟ مردمی که از حداقل امکانات زندگی مانند آب و هوای سالم و شغل و مدرسه و بیمارستان محرومند.