دست‌فروش‌ها برای جامعه مفید هستند، چون این جزء حقوق مردم است که بتوانند در خیابان مراوداتی را سامان دهند که این مراوده خیلی کارها را از لحاظ وقت و دیدن و انتخاب کالا برای آنها سامان می‌دهد. مکان‌های دستفروشی هم جزء حق مردم به شهر است.
مرکز پژوهش‌های مجلس‌شورای‌اسلامی در مهرماه ۹۳ مطالعه‌ای جامع در موضوع دستفروشان خیابانی با عنوان "بررسی نحوه‌ی برخورد عوامل شهرداری با سدمعبر و مشاغل دستفروشی (موضوع تبصره‌ی۱ ماده‌ی ۵۵ قانون شهرداری)" انجام داده‌است. بهانه‌ی این مطالعه، به قتل رسیدن دستفروشی در شرق تهران در درگیری با مأموران شهرداری است. در یادداشت پیش‌رو حمیده چگونیان مدعی می‌شود که رویکرد این مطالعه قدمی در راستای بهبود وضعیت و پذیرش دستفروشان خیابانی بوده و از نگرش حذفی دیگر نهادها از جمله ریاست جمهوری و مجلس متفاوت است.
آنچه در پی می‌آید گفتگوی روزنامه اعتماد با برادر علی چراغی است؛ کارگری که در اثر ضرب و شتم ماموران سدمعبر شهرداری جان باخت. پیگیری اخبار پیرامون موضوع قتل او از آن رو مهم است که می‌تواند نشان‌دهنده‌ی یک رویه باشد که اغلب می‌کوشند آن را استثناء وضعیت معرفی کنند؛ مرگ خاموش و در این مورد رسانه‌ای شده‌ی فرودستان.
دستفروشی همواره موضوعی محل منازعه بوده است. این منازعه از وجوه مختلف اقتصادی، شهری و اجتماعی مطرح شده است و نگاه‌های متفاوتی به موضوع طرح شده‌اند. ورای این منازعات، آنچه در واقعیت شهر جریان دارد، به حاشیه رفتن، طرد و حتی سرکوب دستفروشان است. سخن از دستفروشان، انعکاس حرف‌هایی ناگفته‌ای است که در دست‌های دستفروشان می‌توان خواند. موضوع دستفروشی را از منظر اقتصاد سیاسی با دکتر فریبرز رئیس‌دانا، اقتصاددان و صاحب آثاری چون «رویکرد و روش در اقتصاد»، «بررسی‌های کاربردی توسعه و اقتصاد ایران»، «جهانی‌سازی قتل عام اقتصادی»، «بازار مواد مخدر در ایران»، «سوسیالیسم و آزادی»،«اقتصاد سیاسی توسعه»، «موکراسی در برابر بی‌عدالتی» به گفتگو گذاشته‌ایم تا بتوان ریشه‌های دستفروشی و ابعاد اقتصادی آن را مورد بحث قرار داد.
