هر هنری که خود را با زمانه وفق ندهد ممکن است با کم توجهی مواجه شود. این سخنی نیست که در قید کسی باشد بلکه زیست جهان و گفتمان مسلط است که می‌کشد قلاب را. این رابطه مخاطب و هنر است که این نوع تلقی از جهان را رقم زده است و مخاطب خود را ارجح‌تر از هنرمند کرده است.
آیا ارتباطات جمعی دائمی و تعاملی فراجغرافیایی انسان از طریق شبکه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های ارتباط جمعی با خود هم‌آمیزی فرهنگی و حتی تنش‌های سازنده فرهنگی به ارمغان آورده است یا بیشتر آلودگی فرهنگی، ناامنی و بی‌هویتی اجتماعی ایجاد کرده؟
کارکرد نام در دنیای مجازی و واقعی متفاوت است. ورود به دنیای مجازی امکان انتخاب مجدد نام را به افراد می‌دهد و به همین دلیل فرد قادر به بیان خود به واسطۀ نامی خواهد بود که برای خود انتخاب می‌کند.
آیا می‌توانیم کلمه اعتیاد را برای نوع استفاده‌مان از شبکه‌های اجتماعی به کار ببریم؟ متن پیش رو ترجمه بخش کوتاهی از کتاب «پر کردن خلا» است که به ارتباط مفهوم اعتیاد و شبکه‌های اجتماعی می‌پردازد.
