سارا بنی‌عامریان در این یادداشت نگاهی داشته به تاریخ زنان افغانستان و مقاومت‌هایشان علیه زن‌کشی حتی در تاریک‌ترین و مرتجع‌ترین حکومت‌ها و تجربه کارزاری علیه یک جنایت را روایت می‌کند که موجب تغییر قانون ناعادلانه در پاکستان شد.
در مقاله «تفاوت‌‌های پنهان بی‌خانمانی زنان و مردان» گفتیم بی‌خانمانی سویه جنسیتی دارد و گاهی بی‌خانمانی زنان با مردان علل و پیامدهای متفاوتی دارد. در این مقاله به هویت برآمده از تجربه خشونت خانگی و بی‌خانمانی توجه داریم. این هویت در سرنوشت زن و امکان بازگشت او به جامعه کلیدی است.
گویا فقط یک کار از دست ما برمی‌آید: در خانه بمانیم، دست‌ها را بشوریم و سطوح را با الکل تمیز کنیم. معنی این جمله برای همه مردم جهان کم و بیش یک چیز است، اما درک زن‌ها از آن چیست؟
سال ۲۰۱۹ را شاید بتوان سال اوج‌گیری خشم عمومی زنان و گروه‌های متعدد و مختلف فمینیستی از سراسر جهان نسبت به خشونت خانگی، زن‌کُشی و خشونت جنسی ارزیابی کرد.
صادق زیباکلام، پس از قتل میترا استاد به دست محمدعلی نجفی و واکنش‌های رسانه‌ای به این ماجرا، از مردم خواسته بود که به حریم خصوصی هم احترام بگذارند. ولی آیا قتل زنی توسط شوهرش یک مساله خصوصی است؟
