همین حالا سیستم درمانی کشور فروریخته است، مسئولین هم به این موضوع آگاه هستند اما حرفی برای گفتن ندارند. وقتی مریض را محوطه بیمارستان درمان کنید یعنی سیستم درمانی فروریخته است. مریض‌هایی با میزان اکسیژن ۵۰ درصد در بخش بستری شده‌اند و آنجا فقط صبر می‌کنند تا مریض فوت کند.
قیمت کارت زرد آی‌سی‌یو: شانزده میلیون تومان. هزینه پرستاری در خانه: شبی سه میلیون تومان. بعضی کارگران و خدماتی‌های بیمارستان‌ها با قیمت بالا از بیماران مبتلا به کرونا در خانه‌ها نگهداری می‌کنند. یک منبع آگاه: شش هزار پرستار ترک کار کرده‌اند.
این گفتگو با یکی از پزشکان متخصص شاغل در بیمارستانی سطح یک انجام شده. وی در این مصاحبه از روزهای پیش از اعلام رسمی شیوع کرونا تا روز ۱۴ام اسفند که این گفتگو انجام شده را شرح می‌دهد.
پیامدهای فساد در نظام سلامت مردم را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. غیر از پرداخت‌های غیررسمی (زیرمیزی) که در ایران شناخته شده است، نمونه دیگر فساد، پرداخت رشوه و حق حساب و فساد در تدارک دارو و سهامداری پزشکان در نظام سلامت است. بیمارستان‌های خصوصی هم به‌شدت غیرشفافند و هیچ اطلاعاتی نمی‌شود در آنها پیدا کرد.
قسمتی از قوانین هر کشور، درباره خدماتی است که دولت موظف به ارائه آنها، به صورت عمومی و رایگان است. در قانون اساسی ایران، خدماتی چون آموزش، بهداشت و مسکن از جمله همین خدمات عمومی و رایگان است.اما در سالیان اخیر به واسطه خصوصی‌سازی، این خدمات عمومی رایگان از بین رفته و بدل به خدماتی خصوصی و پولی شده‌اند. در یادداشت پیش رو این موضوع بررسی شده است.
حکومت کوبا دارای یک سامانه بهداشتی - ملی است و مسئولیت‌های مالی و اجرایی ارایه خدمات بهداشتی به تمامی شهروندان کوبا به عهده این سازمان است. هیچ بیمارستان یا درمانگاه خصوصی‌ای در کوبا وجود ندارد و ارایه تمامی خدمات بهداشتی توسط دولت صورت می‌گیرد. نوشته پیش رو مروری است بر تاریخ نظام درمانی-بهداشتی این کشور.
