همزمان با هر بحران زیستمحیطی در تهران صحبت از عواملی میشود که باعث بهوجود آمدن آن بحران شدهاند. در بیشتر موارد شهرداری تهران و سازوکارهایی که برای مدیریت شهری در پیش گرفته است مهمترین علت این معضلها برشمرده میشود. یکی از این سازوکارها فروش تراکم و تبعات آن است که به باور همگان دیگر تهران را غیرقابل زندگی کرده است. در این گزارش و با استفاده از آمارهای منتشر شده مراجع رسمی، مسئله فروش تراکم توسط شهرداری در تهران بعد از جنگ تا تهران اکنون بررسی شدهاست.
فضاهای شهری تهران در این سالها گسترش چشمگیری برای تردد خودروها و انسانهایی با شتاب زیاد داشته است. تأمل در شهر و قدمزدن بهآرامی شاید دیگر یک خاطره در این شهر باشد. در این میان سوژههای انسانی که توانایی همراهی با این سرعت رفت وآمد را ندارند از شهر و این فرایند حذف می شوند. کودکان،معلولان و سالمندان از مهمترین این گروهها هستند. در مطلب زیر نویسنده بههمین موضوع پرداختهاست.
در این یادداشت سولماز حسینیون منطق حکمرانی شهری را وصف میکند که در آن پیادهروها باید از سطح خیابان حذف شوند و زیرگذرها و پلهای هوایی بر آنها تحمیل شوند. زیرگذر چهارراه ولیعصر نمونهای از پیشتازی شهرداری شهر تهران در جهت هر چه بیشتر غیر دموکراتیککردن شهر به نفع خودروداران و به زیان پیادهروها، افراد مسن و معلول است. این نوشته که توسط میدان بازنشر میشود در تاریخ ۲۶ خرداد ۹۳ در وبلاگ باهمنوشت منتشر شده است.