وضعیت بازنشستگان در ایران یک تراژدی تمام و کمال است؛ در سنی که باید این سرمایه‌های فرهنگی جامعه تجربیات خود را به نسل جوان منتقل کنند و پس از سی سال خدمت صادقانه استراحت نموده و به سلامت خود توجه نمایند، با سرکوب معیشت و سلامت و منزلت روبرو هستند.
قربانیان خصوصی‌سازی در ایران، تنها معطوف به كارگران اخراجی و اموال و املاك از‌دست‌رفته نیست، حتی بخشی كه انتظار می‌رفت زیر پوشش قانون به بخش خصوصی منتقل شود نیز آینده‌شان، متأثر از بی‌تجربگی مسئولان وقت، به یغما رفته است.
رئيس‌جمهور روحاني، روز گذشته در جمع مديران ارشد وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعي مطالبي را درباره سازمان تأمين اجتماعي و شرکت سرمايه‌گذاري تأمين اجتماعي (شستا) عنوان کرد که در نوع خود بسيار مهم و البته چالش‌آفرين بود. روحاني در اين سخنراني سال آينده را سال واگذاري شرکت‌هاي شستا خواند و اين مجموعه را چيزي بين خصولتي و دولتي دانست.
بعد از مدت‌ها انتظار، سه‌شنبه هفته جاری، جلسه شورای عالی کار با موضوع «ترمیم دستمزد» برگزار خواهد شد. امیدواری کارگران این است که حداقل همان ۸۰۰ هزار تومانی که به عنوان «مبلغ ترمیمی» در نیمه شهریورماه توسط کمیته دستمزد محاسبه شد، تایید و به حداقل مزدِ یک میلیون و چهارصد هزارتومانی افزوده شود؛ اما بازنشستگان نیز خواسته‌ها و امیدواری‌هایی دارند. حال، بازنشستگان نیز منتظر نتایج این جلسه هستند و امیدوارند که یک «افزایش حداقلی» بتواند مشکلات معیشتی آنها را تا حدودی مرتفع نماید.
معاون وزیر کار می‌گوید با اجرای طرح بازنشستگی پیش از موعد زنان احتمال خروج یک میلیون زن از بازار کار وجود دارد و با توجه به اینکه میزان به‌كارگیری نیروی كار به‌شدت پایین است بنگاه‌ها ترجیح می‌دهند یا نیروی كار جدیدی استخدام نكنند یا نیروی مرد استخدام كنند؛ زیرا مصوباتی در ١٠ سال گذشته تصویب شده كه نیروی كار زن را برای بنگاه‌ها به‌شدت گران‌قیمت و پرهزینه كرده است.
