شرایط کنونی خوزستان از سیاست‌هایی ریشه می‌گیرد که دهه‌ها در این استان اعمال شده است؛ از جنبه تخریب محیط‌زیست می‌توان به پروژه‌های سدسازی، انتقال آب، خشک کردن هور برای استخراج نفت و.. اشاره کرد که این سرزمین حاصلخیز را بایر کردند و خاک به آسمانش پاشیدند. این متن نگاهی انداخته به آنچه به اسم «توسعه» بر خوزستان رفته است.
هورالعظیم تنها تالاب نیست. هور یعنی زندگی. یعنی ادامه حیات و درآمدزایی. 1.9درصد تولید ناخالص خوزستان سهم هورالعظیم است از اقتصاد این استان؛ سهمی بدون هیچ هزینه یا سرمایه‌گذاری. مرگ هورالعظیم یعنی فاجعه‌ای اقتصادی.
نگاه مجدد به جنبش سیاسی زباله در لبنان، می‌تواند ما را به فهم بخشی از نیروهای سیاسی و اجتماعی فعال در اعتراض‌های یک سال اخیر در این کشور و برآمدن اعتراضات فرافرقه‌ای در نظام سیاسی لبنان کمک کند.
وضعیت هنگ‌کنگ با تاریخچه استعمار و ساختارهای باقی‍‌‌مانده از آن در کنار تلاش دولت چین برای تحمیل سلطه خود عجین است. در دل این وضعیت است که اعتراضات گسترده مردمی که در دل خود طیف‌های مختلفی از جریان‌ها از ناسیونالیزم قوم‌گرایانه تا گرایشات ملایم‌تر را نمایندگی میکند. رزماری هو در «ساختارهای احساس» از پیچیدگی‌ها، تناقضات و آرزوهای اعتراضات مردم هنگ‌کنگ می‌گوید.
آصف بیات در یادداشتی که در وبسایت آتلانتیک منتشر شده، به تحلیل اعتراضات اخیر ایران پرداخته است. به اعتقاد بیات آنچه در روزهای اخیر در ایران رخ نمود نه بسط ساده اعتراضات روزمره و نه مقدمه‌ای بر یک انقلاب، که یک خیزش مردمی فوق‌العاده بود. هسته مرکزی آن: «طبقه متوسط فرودست».
خاموش کردن مردم یا خستگی و ناامیدی آنها از تغییر، هر دوفاجعه‌بار است. بی‌نتیجگی اعتراضات، منجر به از دست رفتن اعتبار «حَکَمی» به نام سیاست و تبدیل به یک «معضل لاینحل بزرگ» خواهد شد. در چنین شرایطی، یک اضطراب اساسی فراگیر به‌جای نیروی تغییرخواهی بر جامعه حاکم می‌شود. این اضطراب بزرگ، ناشی از فروپاشی نهادی و ناممکن بودن وقوع تغییر در حوزۀ سیاسی است. فروپاشی نهادی همان زندگی در میان انبوهی از نهادهایی است که مدت‌هاست کارکرد خود را از دست داده‌اند.
