محسن نامجو با این اتهام روبه‌روست که مرتکب تعرض جنسی شده است. او در دفاع از خود ویدیویی منتشر کرده است؛ نامجو در این ویدیو به ما چه می‌گوید و آیا توانسته به اتهامات وارده پاسخ دهد؟
افرادی که مورد تعرض جنسی قرار می‌گیرند، اغلب بر این اساس قضاوت می‌شوند که سر و ته روایت‌شان تا چه اندازه همخوانی دارد؛ اما انسجام و همخوانی شاه‌راهی به سوی حقیقت نیست.
فرض کنید در مقام هیات منصفه در دادگاهی نشسته‌اید که به یک پرونده تجاوز رسیدگی می‌کند؛ طرفین شواهد خود را ارائه می‌کنند؛ بر چه اساسی دست به قضاوت و نتیجه‌گیری می‌زنید؟
چرا وقتی راجع به کردارهای مردانی صحبت می‌شود که مرتکب آزار جنسی یا تجاوز شده‌اند، ناگهان سر و کله کسی پیدا می‌شود که می‌گوید «نگوییم همه مردان»؟ چرا نباید به چنین استدلالی توسل جست؟
نانسی فریزر در این مصاحبه توضیح می‌دهد که چگونه دستورکار چپ برای برقراری عدالت اجتماعی توسط آنچه «نولیبرالیسم مترقی» می‌نامد، ربوده شده است. او به کاوش در این مساله می‌پردازد که یک اقتصاد سیاسی مارکسیستیِ موشکافانه چگونه می‌تواند چپ را به مسیری رهنمون شود که از طریق یافتن دستورکاری در خورِ روزگار کنونی، حمایت توده‌ها را مجددا کسب کند. فریزر معتقد است نیروهای چپ باید از طریق مداخلات سیاسی، بازی‌های هراس‌افکنانه‌ای که لیبرالیسم با واژه «پوپولیسم» راه می‌اندازد را به‌شکلی راسخ عقب برانند.
در مناسبات اقتصادی حاکم، فعالیتی به‌عنوان «کار» در نظر گرفته می‌شود که مزدی به آن تعلق بگیرد؛ کارهایی که در خانه به دوش زنان افکنده شده- برای نمونه آشپزی، بچه‌داری، نظافت و..- هیچ‌گاه به‌عنوان «کار» به رسمیت شناخته نشده و مزدی به آن تعلق نگرفته است. بدون انجام این کارها اما نه نیرویی برای کار مزدی پرورش می‌یابد و نه اساسا مردان امکان حضور در بازار کار را پیدا خواهند کرد. زنان اگر از خانه‌داری و کارهای مراقبتی دست بکشند، اقتصاد حاکم به اغما فرو خواهد رفت.
آصف بیات در مصاحبه با احمد العوفی از کتاب جدیدش «انقلاب بدون انقلابیون»، استراتژی‌های بازیگران اجتماعی، انتقادها نسبت به انگاره‌های «پیشروی آرام» و «ناجنبش»، آینده اسلام سیاسی، امکان انقلاب و.. سخن می‌گوید.
آصف بیات در یادداشتی که در وبسایت آتلانتیک منتشر شده، به تحلیل اعتراضات اخیر ایران پرداخته است. به اعتقاد بیات آنچه در روزهای اخیر در ایران رخ نمود نه بسط ساده اعتراضات روزمره و نه مقدمه‌ای بر یک انقلاب، که یک خیزش مردمی فوق‌العاده بود. هسته مرکزی آن: «طبقه متوسط فرودست».
یک شهروند زیر آوار عملیات ساختمانی شهرداری جان خود را از دست داده است. تخلف ماموران شهرداری در زیر پا گذاشتن اصول ایمنی آشکار است. مسئولان شهرداری اما از «معتاد بودن» فرد درگذشته صحبت می کنند.
پرسش اساسی این است که چگونه خودگرانی را گسترش دهیم، چگونه روابط همبستگی تازه‌ای شکل دهیم و چگونه بخشی از ثروتی که خود آفریده‌ایم را دوباره به کنترل خود در آوریم.
