طرح ساخت خانه‌های ۲۵ متری برای حل مساله مسکن می‌تواند به بی‌عدالتی دامن بزند. برای فهم چگونگی تشدید بی‌عدالتی و منفعت بردن نظم حاکم از این طرح، می‌بایست تأملی کنیم بر اقتصاد سیاسی مسکن و سپس اقتصاد سیاسی مسکن‌های کم‌متراژ.
خانه‌هایی که در این عکس‌ها می‌بینید، در شهرک فدک کرمانشاه خراب شده‌اند. همان جایی که آسیه پناهی خانه‌خراب شد و جانش را از دست داد.
صحبت با زنان بی‌خانمان و ضبط تجربه آن‌ها نیز بیانگر نابسندگی آمارها و خدمات دولتی در سویه جنسیتی بی‌خانمانی است. این مقاله برخی از این تفاوت‌ها را آشکار می‌کند.
بناها طبق ایدئولوژی و فهم خاصی از محیط و اجتماع به وجود می‌آیند و وقتی زنان در این فهم حضور نداشته باشند، در استفاده از بنا نیز همواره سهم کمتری از مردان دارند.
دولت ایران به مسکن بیش از هر چیز به عنوان عامل توسعه اقتصاد و به راه انداختن صنعت نگاه می‌کند. دخالت دولت در بازار مسکن نیز به همین جهت صورت می‌گیرد نه برای تامین رفاه عمومی مردم.
