زندگی، برای بسیاری از ما، بنبستی بدون راه گریز است. زندگی در تعلیق یعنی میان راههای مختلفی که به مخیله میآیند معلق و شناور هستیم، راههایی که همه گویی سرابی بیش نیستند و تا به آنها نزدیک میشویم ناپدید میشوند. آیا این معلق بودن آن چیزی است که ما را به هم پیوند میدهد؟