جریان روایت‌گری آزار جنسی علاوه بر رسوا‌کردن آزارگران، بخشی نامرئی شده از وجود زنان را نیز به عرصه عمومی آورد و با به کلام آوردن تجربیات آزار، آن را به مسئله‌ای جمعی تبدیل کرد. سرنوشت جریان روایت‌گری مشخص نیست اما این مرئی‌شدن، فی‌نفسه تغییری در آگاهی کسانی که درگیر این جریان بوده‌اند ایجاد کرده است.
شوش و هرندی را زخمی بر چهره پایتخت می‌دانند. شاخص‌های پایین توسعه شهری در این محله‌ها در کنار صحنه‌های متعدد کارتن‌خوابان و معتادان و شیوع بالای انواع آسیب‌های اجتماعی، این مناطق را به محلی متفاوت در تهران تبدیل کرده و از همین رو هم بوده، که در تمام سال‌های اخیر، NGOها و فعالان اجتماعی تمرکز ویژه‌ای بر روی آنها داشته‌اند. اما افتتاح بوستانی جدید در ماه گذشته در شوش، موج جدیدی از توجهات را به سمت جنوب تهران و معضلات دیروز و امروز آن جلب کرد. این بوستان با نام زندگی، ۲۷ مهرماه افتتاح شد.
میانه‌های مردادماه امسال، وقتی خبر رسید که دستور تخریب آلونک‌های چهاردانگه لغو شده است، خیلی‌ها امیدوار بودند تا این دستور، مجددا رای به برون‌رانی ساکنان منطقه ندهد. امیدی که همین روزها رنگ تیرگی خواهد گرفت.
ماسکِ صورت «نماد همه‌گیری» ویروسی است که ۳۵میلیون نفر را بیمار کرده و بیش از ۱ میلیون نفر را به کام مرگ کشانده است.
در دوران شیوع کرونا، چشم‌انداز ما از آینده و نسبت‌مان با گذشته دگرگون شده است. در این میان، سینما گویی تصویری از پیش آماده برای این دوران ساخته بود. اما چشم‌انداز سینمایی چه تصویر و امکاناتی از گذشته و نیز آینده برای ما فراهم می‌سازد؟
آیا جنسیت یک شهردار در شیوه رهبری و سیاست‌های او تاثیر دارد؟ آیا زنان شهردار مانند مردان تصمیم‌گیری می‌کنند و با همکاران خود رفتار می‌کنند؟
در ادامه مجموعه مصاحبه‌ها درباره چشم‌انداز آینده و طرح بحث پیرامون «دموکراسی مشارکتی» این بار سراغ یک اقتصاددان دیگر یعنی محمد مالجو رفتیم. نظر وی را درباره سناریوهای احتمالی و شرایط شکل‌گیری بدیل مترقی جویا شدیم. وی در این گفتگو با تاکید بر توان سوژه تغییر، بحث درباره آینده را به افقی میان‌مدت «یعنی زمانی که شرایط تکوین فاعلیت‌های مترقی شکل گرفته» محدود می‌کند.
اهمیت مبارزه علیه آزار جنسی در تصویر کلان مبارزات سیاسی چیست و این مبارزه چه پیوندی با حرکت به سمت جهانی آزادتر دارد؟
برای رسیدن به توسعه و اشتغال‌زایی پایدار متکی بر منابع و توان‌های زیست‌محیطی، پویش نجات بیرمی و فعالان مدنی بوشهر هم‌پیمان شده‌اند. آنها مردم را دعوت می‌کنند تا به میدان حفاظت از محیط زیست بیایند.
وضعیت مسکن در ایران به‌تنهایی وضعیتی غیردموکراتیک، طردکننده و تبعیض‌آمیز است. این نوشتار تلاش دارد استراتژی‌های ضروری برای مقابله با این وضعیت را تنظیم کند تا بتوان سیاست را، به این واسطه، در مسکن ممکن کرد.
