مدرن‌سازی، تجدد، مدرنیت یا آستانه تجدد، در ۱۰۰ سال گذشته، با رویکرد مشخص‌تری از دهه ۳۰ شمسی به بعد، با تمام دلالت‌های گفتمانی خود ظهور ارباب بر بالین بافت‌های تاریخی را انذار داد، اربابی که ماموریت خود را تنظیف، نظم‌دهی و زیباسازی این بافت‌ها (حذف و بهسازی آنها) می‌دانست و این میراث را با جابجایی‌های کوچکی به نسل بعدی انتقال داد، ارباب جدیدی که همان ماموریت را با دلالت‌های متفاوتی پیش می‌برد اما خطبه مشروعیتش را در این اقدامات اربابان دهه ۳۰ خوانده بودند.
ميثم سفرچی در اثر درخشان خود، «تجاری سازی و مصرف‌گرايی»، كوشيده تا در پرتو يک كار تجربی درباره مال‌ها و مصرف‌كنندگان، نظريه‌ای بديع درباره فهم تحولات تهران نئوليبرالي ارايه دهد. به جرات می توان گفت اين جدی ترين تلاش جامعه‌شناسی انتقادی برای به‌كار بستن ميانجی مند «نقد نئوليبراليسم» در حوزه مباحث «جامعه‌شناسی شهر» با بهره‌گيری از ايده‌های درون اسلام سياسی، به عنوان نيروی حاكم بر دستگاه سياست‌گذاری كشور است.
«تهران شهری با حداقل فضاهای عمومی است» و به تعبير يان گل، شهری غيرانسانی، شهری كه پروژه‌های آن و البته مسير توسعه آن «چيزي غير از رفاه مردم است.» اين مدعای اصلی سفرچی در كتاب حاضر است كه در آن می‌كوشد توضيحی عالمانه برای آن ارايه كند و بدين منظور به حوزه‌های خاصی از علوم اجتماعی، مطالعات شهری، مطالعات فرهنگی و اقتصاد سياسی رجوع كرده است، با تاكيد خاص بر مراكز خريد و مگامال‌هايی كه روز به روز و به‌رغم مشكلات اقتصادی و معيشتی روزافزون در گوشه و كنار شهر سر بر می‌آورند.
داستان از خبر آغاز ساخت و ساز پلی که از لحاظ وسعت به یک پارک شهری نزدیک است شروع می‌شود. پلی به نام خیالستان زندگی بر فراز اتوبان امام علی (ع).
تفکیک و حذف بخشی از جامعه از فضاهای عمومی، تنها به معنای پس‌زدن آنها از تصاویر شهری نیست، و تبعاتی متنوعی، از جمله بالا رفتن خشونت، و حذف و کمرنگ شدن قسمتی از جامعه در عرصه اجتماعی خواهد داشت. این مقاله، به سهم این حذف‌شدگی در ناامن‌سازی شهرها می‌پردازد.
چگونه و از چه راه‌هایی می‌توان یک شیوه حکمرانی پی‌ریزی کرد که نه در تقابل با برابری جنسیتی بلکه در جهت تحقق آن باشد؟
اگر دولت هنگام تنظیم دخل و خرج به مشکلات زنان آگاه و حساس باشد، آنگاه سود پروژه‌های دولتی به تمام افراد جامعه می‌رسد.
پروژه ساخت مسکن اجتماعی در وین، سال ۲۰۰۴ متوقف شد اما از سال ۲۰۱۲ مجدداً و تحت عنوان مسکن اسمارت آغاز شده است. جامعه هدف آن زوج‌های جوان، خانواده‌های تک سرپرست، بازنشسته‌ها و افرادی هستند که تنها زندگی می‌کنند. در این مقاله، تاریخی از شکل‌گیری رویکرد اجتماعی به مسکن در وین بررسی می‌شود.
شهری‌کردن رابطه نزدیک با فقر دارد. چطور می‌توان فقر را در بطن تحولات شهر فهم کرد؟ فقر زنان چگونه سنجیده می‌شود؟ این مقاله معیارهای قابل ارزیابی برای تحقیق درباره فقر و بخصوص فقر زنان را ارایه می‌دهد.
