ماهنامه‌ی «تجربه» در شماره جدید خود پرونده‌ای درباره‌ی مناقشات بین آزاده مسیح‌زاده، مستندساز، و اصغر فرهادی بر سر داستان محوری فیلم «قهرمان» منتشر کرده است؛ یکی از مطالب این پرونده، مصاحبه با آزاده مسیح‌زاده است که در طی آن، روند ساختن فیلم مستند خود، «دو سر بُرد - دوسر باخت» و نسبت آن با فیلم «قهرمان» را روایت می‌کند. این مصاحبه بعد از درج در نشریه‌ی تجربه، در خبرگزاری صبا بازنشر شده است و میدان نیز آن‌را از خبرگزاری صبا بازنشر می‌کند.
فیلم‌های تارکوفسکی را نمی‌توان به تبعیت از فلسفه شخص‌باور تقلیل داد. این تنها یکی از جنبه‌های کار تارکوفسکی است اما جنبه‌ای مهم و موضوع اصلی این جستار است.
خشم زنانه از دیرباز به‌سرعت به عنوان نوعی هیستری و عدم تعادل روانی تعبیر شده و اساساً زن عصبانی به حال خودش رها می‌شود تا آنچه به اصطلاح «تعادل» او نامیده می‌شود، خودبه‌خود بازگردد. امری که اساسا به جایگاه قدرت بستگی دارد. یادداشت زیر بیماری روانی زنان و تصویرشدنش را در برخی فیلم‌های سینمایی بررسی می‌کند.
سینمای اخلاقی اغلب به معنای فیلم‌هایی با محتوای اخلاق‌گرایانه تعبیر می‌شود. اما اخلاق در سینما معنایی متفاوت دارد. هر فیلم در ساختار خود روابطی را برقرار می‌کند و نسبتی میان بیننده و اثر می‌سازد. مهدی فیضی در این یادداشت استدلال می‌کند که چرا سینمای اصغر فرهادی بر پایه‌ی فریب بنا شده و آنچه او «اخلاق تعلیق» می‌نامد را رعایت نمی‌کند.
در بررسی سینمای «فرهادی»، امری که اغلب از آن غفلت شده، تحلیل و کنکاش در سازوکار تصویرسازی اوست؛ سازوکاری که موجب دستیابی‌اش به‌گونه‌ای واقع‌نمایی به‌شدت ساختارمند شده است که از منظری جامعه شناختی-انتقادی می‌تواند دربردارنده سویه‌ای ایدئولوژیک باشد.
سینمای کودک و نوجوان در تاریخ سینمای ایران به مدد کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از سال ۱۳۴۹ شکل‌گرفته است. این یادداشت به فعالیت‌های کانون و سینمای کودک و نوجوان در دوران بعد از انقلاب نگاه کرده و گسست‌ها و تداوم‌های آن را بررسی انتقادی می‌کند.
دیروز تولد لوئیس بونوئل، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس اسپانیایی بود، این یادداشت مروری است بر بیست فیلم از آثار شاخص بونوئل.
در پاسخ به این پرسش که «چرا بدن زنان همواره در جنگ‌ها مورد خشونت جنسی قرار می‌گیرد؟» به یک حقیقت دردناک می‌رسیم: وقتی زنان در دوران صلح و آرامش حق مالکیت بر بدن خود را ندارند و باید اجبارِ ساختارهای قدرت را در تعیین حد‌و‌مرزهای بدنشان بپذیرند، دور از انتظار نیست که دشمن در زمان جنگ و ناامنی با تصاحب زنان به‌عنوان جزئی از دارایی مردانِ کشور مقابل از آنها، به‌منظور بهره‌برداری نظامی، سوءاستفادۀ جنسی کند.
احساس حبس‌شدگی اشکال گوناگونی دارد، گه‌گاه بدون این‌که بدن ما در جایی حبس شده باشد، ذهن ما حبس‌شدگی را تجربه می‌کند، هنر در مدیوم‌های گوناگون به این تجربه پرداخته است، این مقاله به مرور نمونه‌هایی از این برداشت‌ها می‌پردازد.
