خوانش‌های دست راستی و لیبرال از آثار و رویکرد میشل فوکو موجب شده‌اند این تصور پیش بیاید که مفاهیم فوکویی نسبتی با تحلیل طبقاتی ندارد. این متن می‌کوشد وفاداری فوکو به رویکرد مارکسی و مبارزات طبقه کارگر از دل آثار و مفاهیم فوکویی نشان دهد.
در شرایطی که «سرمایه‌داری جهانی» تحت سیطره «امپریالیسم اقتصادی» است، باور به «تجارت آزاد با جهان» چیزی جز شعار محض نمی‌تواند بود.
فقر با دمکراسی ارتباط مستقیم دارد و مردم هرچه فقیرتر شوند به جای آن که خواسته‌های خود را از کانال دموکراسی دنبال کنند به سمت شورش و پایین کشیدن دولت‌های نالایق حرکت می‌کنند و جامعه‌ای که در آن فقر زیاد باشد امکان تحقق دموکراسی در آن محدود است.
اولین قانون‌های حمایتی از زنان را با قانون حمایت از برده‌ها مقایسه می‌کنند زیرا هر دو دسته قوانین از انسان‌هایی حمایت می‌کرد که دارایی گروهی دیگر محسوب می‌شدند. زنان نیز مانند برده‌ها دارایی پدران و برادران و سپس همسران بودند. بعد از حضور زنان در محل‌های کار، در ساعت‌های کاری در اختیار مدیران و دارایی آنان به‌حساب می‌آمدند. تا دهه ۲۰ میلادی به زنان گفته می‌شد که اگر پیش‌آمدهای جنسی اجتناب‌ناپذیر و محتمل در محیط کار را نمی‌توانند مدیریت کنند یا باید با آن کنار بیایند یا از کارشان استعفا دهند. قبل از دهه هفتاد میلادی، برای اشاره به آزار جنسی علیه زنان از واژه‌های استعاری و نامتناسب استفاده می‌شد اما زنان کارگر و کارمند در رده‌های مختلف می‌دانستند که با چه چیزی مواجه هستند.
مخاطرات و فرصت‌های پروژه خصوصیسازی امید چیست؟ حسین راغفر و نعمت‌الله فاضلی در نشستی با عنوان «بیم‌ها و امید‌ها در جهانی پرمخاطره» تصویری از چیستی این طرح در شرایط اقتصادی کنونی می‌دهند. این نشست به بررسی ریشه‌های بحران‌های پیش‌رو و بررسی این سوال کلیدی می‌پردازد؛ چرا نظام اقتصادی کشور از تامین خواسته‌های توسعه در ایران ناتوان است؟
نئولیبرالیسم چیزی بیش از معادلی صرف برای «فاسد» یا «ابَر سرمایه‌دار» است؛ ایدئو‌لوژی سیاسی مشخص که نه تنها نوظهورتر از کاپیتالیسم است، که بسیاری از طرفداران کاپیتالیسم با آن مخالف‌اند.
یک دهه پس از آنکه مشاغل دستفروشی به پدیدۀ قابل رؤیت در تمامی کلانشهرهای کشور تبدیل شد، بالاخره پژوهش جامعی در این زمینه همزمان در شهرهای تهران؛ اهواز و رشت انجام گرفت که بخشی از نتایج آنکه ناظر بر پدیده دستفروشی در تهران بود در جلسات عمومی گروه شهر انجمن جامعه‌شناسی ایران ارائه شد. در ادامه گزارش این نشست با سخنرانی مراد ثقفی آمده است.
نوام چامسکی را اکنون یکی از بزرگ‌ترین فیلسوف های دنیا می‌دانند که آرا و نظرات او همواره مورد توجه کانون‌های تئوریک و محافل سیاسی جهان قرار دارد. چامسکی در این گفت‌وگو، از جدیدترین و پیچیده‌ترین صنایع سرمایه‌داری معاصر، یعنی «صنعت روابط عمومی»، سخن گفته و لایه‌های پنهان و کارکردهای عملی این صنعت را برای «مهندسی رضایت» در عامه مردم واکاوی نموده است. او می‌گوید از منظر لیبرال‌ها «باید مردم را طوری منحرف کرد که در حد بیننده باقی بمانند.»
من نمی‌دانم چه تصمیمی باعث شد پیکتی کتاب جدیدش را به شکل فعلی منتشر کند، ولی در کل این کتابی نیست که انتظار داشتیم. بلکه بر عکس، نسخۀ نسبتاً بازبینی شده‌ای است از کتابی که اولین بار در سال ۱۹۹۷ منتشر شد. البته منظورم از نسبتاً، «خیلی کم» است. حتی داده‌های جداول در بیشتر قسمت‌ها به روز نشده‌اند و در بسیاری موارد اطلاعاتی برای بعد از ۱۹۹۵ موجود نیست.
