وضعیت بازنشستگان در ایران یک تراژدی تمام و کمال است؛ در سنی که باید این سرمایه‌های فرهنگی جامعه تجربیات خود را به نسل جوان منتقل کنند و پس از سی سال خدمت صادقانه استراحت نموده و به سلامت خود توجه نمایند، با سرکوب معیشت و سلامت و منزلت روبرو هستند.
«گرانی و تورم، پایین آمدن قدرت خرید معلمان، کیفیت‌زدایی از آموزش، ادامه بازداشت فعالان صنفی و...»: این خلاصه‌ای از مسائل معلمان است که هم‌صدا با دیگر مزدبگیران جامعه نسبت به آن اعتراض دارند و خواستار تغییر وضعیت هستند. هرچند این دغدغه‌ها تاریخی چندساله پشت سر دارد اما در ماه‌های اخیر به دلیل افزایش ناگهانی نرخ ارز و به دنبال آن اعمال فشارهای تورمی بر معیشت مردم، صدای این اعتراضات بلندتر و رساتر شده است. جعفر ابراهیمی، فعال صنفی معلمان معتقد است، رابطه مستقیمی بین سرکوب تشکل‌یابی و سرکوب دستمزد وجود دارد، یعنی جایی که سرکوب تشکل‌یابی قوی‌تر عمل می‌کند، گشایش‌های دستمزدی نیز بسیار اندک است. او از تجربه دهه ۶۰ شاهد مثال می‌آورد که تشکل‌های صنفی فرهنگیان در بحبوحه اختلافات سیاسی و حذف جریان‌های مختلف چگونه از میان رفتند و این منطق همچنان با سرکوب نرم ادامه دارد.
ویدئوی کامل این گفتگو را در یوتیوب ببینید.
ویدئوی کامل این گفتگو را در یوتیوب ببینید.
«بررسی علل بی‌سوادی با توجه به نظام آموزش و پرورش» عنوان میزگردی بود که روز شنبه و همزمان با 8 سپتامبر روز جهانی سوادآموزی، در انجمن دیده‌بان حقوق کودک و با حضور جمعی از فعالان حوزه کودک برگزار شد. میزگردی که به موضوعات دیگری همچون دفاع از حقوق صنفی معلمان نیز کشیده شد.
نشست «خصوصی‌سازی آموزش عمومی در ایران» در مؤسسه مطالعات دین و اقتصاد برگزار شد. در این نشست رضا امیدی، استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه سیاست‌گذاری اجتماعی به سخنرانی پرداخت و از روندها و پیامدهای خصوصی‌سازی در عرصه آموزش عمومی سخن گفت.
