زنان دستفروش مترو فقط محصول تغییرات اقتصادی نیستند و به‌عنوان یک عامل تغییر اجتماعی باید مورد مطالعه قرار گیرند زیرا با این کار توانسته‌اند نظم‌عمومی و فضای‌عمومی یکی از مهم‌ترین مراکز عمومی تهران را به چالش کشیده و هر روز به همه یادآوری کنند که زنانی در این شهر هستند که احتیاج به کار دارند. زنانی که هیچ‌کس قادر نبوده برای‌شان کسب و کار مناسبی ایجاد کند.
جمعه‌بازارها در استان‌های شمالی کشور رونق بسیاری دارند. حالا رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان گیلان گفته ساماندهی دستفروشان از اولویت‌های اتاق اصناف استان گیلان است. این می‌تواند آغازی باشد بر پایان عمر بازارهایی که عمرشان به صد سال می‌رسد.
۱۴ نوامبر روزِ جهانی دستفروشان است که به مناسبت بیش از یک میلیارد سوداگر غیررسمی از سال ۲۰۱۲ برگزار می‌شود. بر اساس بر آورده‌ها از ۲۰۱۲، ۱٫۸ میلیارد نفر در این «اقتصاد غیررسمی» مشارکت دارند و سرجمع صنعتی ۱۰ تریلیون دلاری تشکیل داده‌اند.
محمد که در خیابان دستفروشی می‌کند، می‌گوید :«همه شغل‌مان را «آسیب» می‌بینند در حالی‌که این شغل هم زیبایی‌های خودش را دارد. ما که رشوه می‌دهیم و برخورد تند هم می‌بینیم، پس چرا دستکم شغل‌مان را رسمی نمی‌کنند.»
افراد پولدار، نهادهایی‌اند که می‌توانند در خیابان‌ها سد‌معبر کنند و بخش اعظمی از یک خیابان را در تصرف خود درآورند اما در مقابل با دستفروشان و حتی کودکی که با ترازوی خود امرارمعاش می‌کند، برخورد بدی صورت می‌گیرد و ترازوی کودک کار را می‌شکنند
خشونت اقتصادی نهفته در پس خشونت‌های کلامی و جسمی، تجربه مشترک زنان دستفروش نه فقط در ایران، بلکه حتی در نقاطی است که قانون از آنها حمایت می‌کند.
