به گفته زاغهنشینانِ خاورشهر، بعضی از کودکان این منطقه تا شب کار میکنند تا فقط برای ناهار و شام نان گرم بیاورند، حتی بعضی از پدر و مادرها، فرزندانشان را برای جمعکردن آجر میفرستند، تا پولی را که از این طریق بدست میآورند، صرف خرید نان کنند.
بیماران امپیاس و خانوادهایشان یکشنبه ۲۴ شهریور دادشان را به خیابان فخر رازی آوردند، مقابل سازمان غذا و دارو. آنها بعد از ماهها دوندگی، بیدارویی و دیدن زجر فرزندانشان به این نتیجه رسیدهاند که آمریکا داروهایشان را تحریم نکرده، بلکه خود دولت این بیماران را تحریم کرده است.
متفکران بسیاری تلاش کردهاند وضعیت ناشی از شیوع همهگیر کرونا را توضیح دهند؛ خیلیها اما علاقه دارند این وضعیت را با مفاهیم و واژگان میشل فوکو بفهمند. چگونه میتوان چنین کاری کرد؟
ایران تنها کشوری نیست که سیاست «مصونیت جمعی» را دنبال میکند؛ چرا کشورهایی مانند بریتانیا، هلند و حتی سوئد هم این استراتژی خطرناک را اتخاذ کردهاند؟
به نظر میرسد بخش بزرگی از ویژگیهای کودکی که به طور سنتی کودک نافرمان یا شیطان مینامیدیم، این روزها با برچسبی دلپذیر برای والدین به صورت بیشفعالی تعریف میشود. آیا بیشفعالی بیماریست؟