مستاجران گروهی هستند که بیهیچ بهرهای از بازار مسکن و در فقدان دخالت کنترلکننده یا برنامههای حمایتی دولت هر روز بیشتر به بیرون پرتاب میشوند و پرداختن به مشکلات آنها هم به سطح فردی و در حد مواجهه افراد با یکدیگر تقلیل پیدا میکند. در چنین شرایطی جمع شدن کنار هم، تشکلیابی و فکر کردن به راه حل میتواند قدم اول باشد.
پروژه ساخت مسکن اجتماعی در وین، سال ۲۰۰۴ متوقف شد اما از سال ۲۰۱۲ مجدداً و تحت عنوان مسکن اسمارت آغاز شده است. جامعه هدف آن زوجهای جوان، خانوادههای تک سرپرست، بازنشستهها و افرادی هستند که تنها زندگی میکنند. در این مقاله، تاریخی از شکلگیری رویکرد اجتماعی به مسکن در وین بررسی میشود.
آیا ساختن خانههای ۲۵ متری به سادگیِ تقسیم کردن یک خانۀ ۱۰۰متری بر چهار است؟ این متن میکوشد نشان دهد ماجرا فقط تقسیم چند عدد نیست و «ناامنی خانگی» و حق سرپناه، فقط با چهار عمل اصلی ریاضی قابل توضیح نیستند.
طرح ساخت خانههای ۲۵ متری برای حل مساله مسکن میتواند به بیعدالتی دامن بزند. برای فهم چگونگی تشدید بیعدالتی و منفعت بردن نظم حاکم از این طرح، میبایست تأملی کنیم بر اقتصاد سیاسی مسکن و سپس اقتصاد سیاسی مسکنهای کممتراژ.
خانههایی که در این عکسها میبینید، در شهرک فدک کرمانشاه خراب شدهاند. همان جایی که آسیه پناهی خانهخراب شد و جانش را از دست داد.