مقابلم نشستهاند و هر کلمهای که از دهانشان بیرون می‌آید، با ابراز افسوسی از طرف من همراه است. از دنیایی حرف میزنند که زمان کودکیِ من، بیشتر شبیه یک کارتون بود تا واقعیت. دنیایی که مدعیند عینیت پیدا کرده و در آن قرار نیست هرروز صبح ساعت 7 سرویسی دنبال کودکی بیاید و او 5 ساعت سر کلاس‌هایی بنشیند که کمترین علاقه‌ای به آن‌ها ندارد و معلم‌هایی که یکی در میان آن‌ها هم علاقه‌ای به آنجا بودن ندارند، به او تعلیم دهند. میگویند «مدرسۀ طبیعت» امپراطوری بچههاست و میگویند اگر باور ندارم بروم و با چشم‌های خودم ببینم. میروم و با چشم‌های خودم می‌بینم.
عیسی کلانتری از زمانی که به سازمان محیط زیست آمده در پاسخ به همه انتقادها و پرسش‌ها گفته این موارد در مقایسه با آب اهمیت چندانی ندارند. اما این سازمان در حوزه آب چه کرده است؟
هفته گذشته چهارمین همایش پژوهش اجتماعی و فرهنگی در جامعه ایران از پنج تا هفت دی‌ماه در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد. در این همایش برخی از استادان علوم اجتماعی و سیاسی سخنرانی کردند که از آن میان می‌توان به سارا شریعتی، مقصود فراستخواه، مراد فرهادپور و دیگران اشاره کرد. آنچه در ادامه می‌آید خلاصه‌ای است از سخنرانی محمد مالجو در این همایش.
کتاب «جامعه‌شناسی محیط زیست» نوشته شهروز فروتن‌کیا و عبدالرضا نواح به گفته نویسندگانش اولین کتاب تالیفی جامعه‌شناسی در حوزه محیط زیست ایران است.
