تفکیک و حذف بخشی از جامعه از فضاهای عمومی، تنها به معنای پس‌زدن آنها از تصاویر شهری نیست، و تبعاتی متنوعی، از جمله بالا رفتن خشونت، و حذف و کمرنگ شدن قسمتی از جامعه در عرصه اجتماعی خواهد داشت. این مقاله، به سهم این حذف‌شدگی در ناامن‌سازی شهرها می‌پردازد.
چگونه و از چه راه‌هایی می‌توان یک شیوه حکمرانی پی‌ریزی کرد که نه در تقابل با برابری جنسیتی بلکه در جهت تحقق آن باشد؟
اگر دولت هنگام تنظیم دخل و خرج به مشکلات زنان آگاه و حساس باشد، آنگاه سود پروژه‌های دولتی به تمام افراد جامعه می‌رسد.
پروژه ساخت مسکن اجتماعی در وین، سال ۲۰۰۴ متوقف شد اما از سال ۲۰۱۲ مجدداً و تحت عنوان مسکن اسمارت آغاز شده است. جامعه هدف آن زوج‌های جوان، خانواده‌های تک سرپرست، بازنشسته‌ها و افرادی هستند که تنها زندگی می‌کنند. در این مقاله، تاریخی از شکل‌گیری رویکرد اجتماعی به مسکن در وین بررسی می‌شود.
شهری‌کردن رابطه نزدیک با فقر دارد. چطور می‌توان فقر را در بطن تحولات شهر فهم کرد؟ فقر زنان چگونه سنجیده می‌شود؟ این مقاله معیارهای قابل ارزیابی برای تحقیق درباره فقر و بخصوص فقر زنان را ارایه می‌دهد.
زنان نسبت به مردان درک متفاوتی از فضای عمومی دارند و شیوه تعامل آنها با این فضا با مردان متفاوت است. این مقاله نشان می‌دهد، استفاده زنان از فضای شهری با احساس وظیفه در مراقبت از دیگران پیوند عمیقی دارد.
وقتی تردد به‌عنوان شکلى از پویامندی تعریف می‌شود، نابرابری افراد جامعه در استفاده از شهر را بهتر نشان می‌دهد. آیا می‌توان میزان تحرک افراد در فضای شهر را بر حسب جنسیتشان تحلیل کرد؟
یک عضو شورای شهر تهران از ساخت ۵۰ مجتمع تجاری جدید در منطقه ۲ خبر داده و این بخش از تهران را منطقه مال و گودهای رهاشده نامیده است.
شهرها به خاطر ورود و خروج سرمایه و تغییر جمعیت، تغییرات تکنولوژیک و گسترش اقتصاد جهانی شمایلشان عوض شده است. چگونه می‌تواند فرآیند ارتباطی جنسیت را در بطن تغییر فضای شهری سنجید؟
