توماس پیکتی در این یادداشت توضیح می‌دهد که نماگرهای اقتصادی جدید درکی دقیق‌تر و جامع‌تر از نابرابری‌ها در سطح جهانی را میسر می‌کنند.
به باور اطهاری در اين سال‌ها به دليل نداشتن مدلی برای توسعه، هيچ‌گاه كشور در اين مسير نبوده و حتي جناح‌های سياسی نيز نتوانستند به سمت و سوی ارائه يك برنامه مدون برای بهبود وضعيت اقتصاد بروند و بيشتر به موضوعاتی نظير آزادی و عدالت پرداختند. اطهاری معتقد است عدالت و آزادی در چارچوب يک برنامه توسعه‌ای بلندمدت دوام و قوام می‌يابد مانند آنچه در كره‌جنوبی و چين رخ داد.
وضعیت‌نگاری جزیره هرمز به شهادت سازه‌های موجود و وضعیت زیرساخت‌های امروز آن، خود آینده جزیره را ترسیم می‌کند.
می‌گویند سرمایه‌داری نیرویی مترقی بود که آغازی شد بر بهبود شایان‌توجه استانداردهای زندگی؛ به این خیال‌پردازی‌ها وقعی ننهید. نیروهای تأثیرگذار اینها هستند: دموکراسی، اتحادیه‌ها، خدمات بهداشتی و آموزش.
نویسنده کتاب «انقلاب اجتماعی: سیاست و دولت رفاه در ایران» برخلاف اکثر آثار غربی به شاخص‌های اقتصادی بسنده نمی‌کند و از شاخص‌های غیراقتصادی توسعه نیز بهره می‌برد.
«ما شرایط سخت دوران جنگ را تحمل کردیم و حالا هم در شرایط سخت‌تری زندگی می‌کنیم. تا مدتی در خرمشهر زندگی نکنید متوجه نمی‌شوید ما چه می‌گوییم. ما چه کنیم؟ باید بمیریم؟»
کنشگران کارگری ایران به طرح خواست‌های صنفی‌ـاقتصادی کارگران بسنده نکردند، بلکه بانگ آزادی را نیز سر دادند. از قانون‌خواهی گفتند و برابری در برابر قانون؛ مستقل از تفاوت‌های جنسیتی، آیینی، قومی و سیاسی.
