وضعیت‌نگاری جزیره هرمز به شهادت سازه‌های موجود و وضعیت زیرساخت‌های امروز آن، خود آینده جزیره را ترسیم می‌کند.
می‌گویند سرمایه‌داری نیرویی مترقی بود که آغازی شد بر بهبود شایان‌توجه استانداردهای زندگی؛ به این خیال‌پردازی‌ها وقعی ننهید. نیروهای تأثیرگذار اینها هستند: دموکراسی، اتحادیه‌ها، خدمات بهداشتی و آموزش.
نویسنده کتاب «انقلاب اجتماعی: سیاست و دولت رفاه در ایران» برخلاف اکثر آثار غربی به شاخص‌های اقتصادی بسنده نمی‌کند و از شاخص‌های غیراقتصادی توسعه نیز بهره می‌برد.
«ما شرایط سخت دوران جنگ را تحمل کردیم و حالا هم در شرایط سخت‌تری زندگی می‌کنیم. تا مدتی در خرمشهر زندگی نکنید متوجه نمی‌شوید ما چه می‌گوییم. ما چه کنیم؟ باید بمیریم؟»
کنشگران کارگری ایران به طرح خواست‌های صنفی‌ـاقتصادی کارگران بسنده نکردند، بلکه بانگ آزادی را نیز سر دادند. از قانون‌خواهی گفتند و برابری در برابر قانون؛ مستقل از تفاوت‌های جنسیتی، آیینی، قومی و سیاسی.
بیابان‌زایی تخریبِ زمین است و افتِ توان و کارآییِ آن. تبدیل عرصه‌های غیربیابانی: جنگل‌ها، تالاب‌ها و مراتع به بیابان‌هایی مصنوع فاقد توان اکولوژیکی، شور و بدونِ بارآوریِ خاک. کاستن از نواحیِ معیشت‌پناه است به زمین‌های سوختۀ معیشت‌گریز. به خشکی و بی‌حاصلی. به آن‌جا که زمین در خود فرو می‌میرد تا با تعادلی جدید، با رفتار و اسلوب زیستی تازه سربرآورد.
