برای نوع بشر ضروری‌ست معیاری بهتر از پول‌سازی و سود مالی برای فعالیت‌هایش بیابد؛ در صورتی‌که هرچه سریع‌تر تغییری بنیادین در دیدگاه بشر به پیشرفت و توسعه رخ ندهد آینده بشر نیز مانند آمازون دود می‌شود.
تغییر اقلیم دور به نظر می‌رسد اما بسیار نزدیک است، خصوصا اگر فقیر، زن، کودک، سالمند، معلول، یا کشاورز باشید و یا در کشوری مانند ایران زندگی کنید. تغییر اقلیم یک جنگ است و درست مانند جنگ نیاز به اقدامات پیشگیرانه برای عدم وقوع، و برنامه‌ریزی حمایتی برای محافظت از آسیب‌پذیرترین مردمان دارد.
جهان معاصر به دنبال مصونیت از دردسرهای طبیعت است. مصونیت از بیماری، فجایع، دگرگونی‌ها و ناشناخته‌های طبیعت؛ ما نسبت به هر چیزی که نتوانیم آن‌را پیش‌بینی، کنترل یا بازتولید کنیم مصونیت می‌خواهیم. با این‌حال تمایل داریم اسرار، اعجاز و بی‌نظمی‌های طبیعت را به مزیت سودآوری برای انسان تبدیل کنیم. در این میان، سیاست سکوت در قبال سازگاری با تغییرات اقلیمی همراه با ندانم‌کاری در مواجهه با مدیریت بحران، همواره گریبان‌گیر واقعیت زندگی انسانی خواهد بود.
مصرف مسئولانه در برابر محیط‌زیست شاید از بار گناه شما بکاهد اما فقط جنبش‌های انبوه و در سطح وسیع این قدرت را دارند که مسیر بحران آب و هوایی را تغییر بدهند. حالا زمان آن رسیده که از این وسواس ذهنی که سبک زندگی‌مان چقدر در راستای حفظ محیط‌زیست است، دست بکشیم- و همه در کنار هم شروع کنیم به ستاندن قدرت از دست شرکت‌ها.
