زنان دستفروش مترو فقط محصول تغییرات اقتصادی نیستند و به‌عنوان یک عامل تغییر اجتماعی باید مورد مطالعه قرار گیرند زیرا با این کار توانسته‌اند نظم‌عمومی و فضای‌عمومی یکی از مهم‌ترین مراکز عمومی تهران را به چالش کشیده و هر روز به همه یادآوری کنند که زنانی در این شهر هستند که احتیاج به کار دارند. زنانی که هیچ‌کس قادر نبوده برای‌شان کسب و کار مناسبی ایجاد کند.
افراد پولدار، نهادهایی‌اند که می‌توانند در خیابان‌ها سد‌معبر کنند و بخش اعظمی از یک خیابان را در تصرف خود درآورند اما در مقابل با دستفروشان و حتی کودکی که با ترازوی خود امرارمعاش می‌کند، برخورد بدی صورت می‌گیرد و ترازوی کودک کار را می‌شکنند
خشونت اقتصادی نهفته در پس خشونت‌های کلامی و جسمی، تجربه مشترک زنان دستفروش نه فقط در ایران، بلکه حتی در نقاطی است که قانون از آنها حمایت می‌کند.
یک دهه پس از آنکه مشاغل دستفروشی به پدیدۀ قابل رؤیت در تمامی کلانشهرهای کشور تبدیل شد، بالاخره پژوهش جامعی در این زمینه همزمان در شهرهای تهران؛ اهواز و رشت انجام گرفت که بخشی از نتایج آنکه ناظر بر پدیده دستفروشی در تهران بود در جلسات عمومی گروه شهر انجمن جامعه‌شناسی ایران ارائه شد. در ادامه گزارش این نشست با سخنرانی مراد ثقفی آمده است.
