بیانیه‌ای از سوی اتحاد اکوسوسیالیست، برای توزیع در COP26، کنفرانس آب و هوای سازمان ملل که در 31 اکتبر در گلاسکو افتتاح شد، تهیه شده است. محمدرضا جعفری در مقدمه خود به کاستی‌های بنیادی این متن اشاره می‌کند و می‌افزاید که مطالبات باید به شکلی باشد که همراهی و همدلی مردم در طبقه‌ی متوسط و کارگر را جلب کند و از هراس ناشی از تصور افزایش قیمت‌ها و کاهش سطح رفاه هم بکاهد.
جهان در حال آغاز تغییری پارادایمیک در درک نقش و حدود قدرت‌های محلی در شکل‌دهی به اقتصادهای محلی است. چیزی که زمانی شبیه به یک برنامه‌ی رادیکال حاشیه‌ای در دولت‌های محلی به نظر می‌رسید در حال تبدیل شدن به شیوه‌ای نوین برای چگونگی کنش‌های دولت‌های محلی در حوزه‌ی اقتصاد و در راستای مساوات‌طلبی بیشتر است.
کاراتاشلی معتقد است کرونا جهان را بار دیگر با یک دوراهی روبه‌رو کرده است: پایان دادن به نظم سرمایه‌دارانه موجود، و یا پایان یافتن جهان؛ اما او شک دارد که جوامع بتوانند بدون سازماندهی از پایین و ساختن یک نظم بدیل از این دوراهی به سلامت عبور کنند.
شاپور اعتماد، این تصور را که با بحران کرونا فاتحه سرمایهداری خوانده می‌شود دور از واقع می‌داند و از نظرش بعید است این بحران همه را سر عقل بیاورد و منجر به گسترش یک دید اجتماعی‌گرا و سوسیالیستی شود.
در یک بحران همه ما سوسیالیست هستیم- حتی دولت ترامپ. تریلیون‌ها دلار برخلاف قوانین بازار صرف خواهد شد –اما چگونه، کجا و برای چه کسی؟ آیا این سوسیالیسم اجراشده سوسیالیسمی به نفع ثروتمندان است؟
ریچارد ولف در این مقاله با نقد برداشت‌های رایج و کلیشه‌ای از «سوسیالیسم»، می‌کوشد تعریف دقیق و روشنی از سوسیالیسم به عنوان یک پاسخ انتقادی به نظام سرمایهداری ارائه دهد.
ملکی از معدود کنشگران سیاسی در تاریخ معاصر ایران است که برداشت‌های مختلفی از سیاست‌ورزی او وجود دارد و همین موضوع ملکی را همچنان به یک چهره قابل تأمل تبدیل کرده است.
کریچلی در«به چه فکر می‌کنیم وقتی به فوتبال فکر می‌کنیم» در پی این ایده است که فلسفه نمی‌تواند درکی از فوتبال به ما بدهد ولی فوتبال می‌تواند درکی از فلسفه و معنای انسان‌بودن در جهان به ما عرضه کند.
