وقتی من چیزی می‌نویسم به من می‌گویند «دهنت را ببند، تو آن‌ها را متهم به نژادپرستی و همجنسگراستیزی می‌کنی، تو آن‌ها را به درد میاروی.» اما وقتی طبقه کارگر خودش به سخن می‌آید همین آدم‌ها خطاب به این طبقه می‌گویند «دهنتون را ببندید شماها نژادپرست و همجنسگراستیز هستید.» این آدم‌ها می‌خواهند به هر قیمتی که شده مانع شنیده شدن صدا و به جنبش درآمدن آدم‌های طبقه کارگر شوند. بورژوازی یک نظام پرتناقض دائمی ست که همیشه در آخر می‌گوید «صدای آن‌ها را خفه کنید.»
ژرار نوآریِل[1] مورخ، متخصص تاریخ مردمی و حوزه کارگری، از صاحب‌نظران تاریخ مهاجرت در فرانسه است. او در مصاحبه‌ای با روزنامه‌ی لیبراسیون از جنبش جلیقه‌زردها می‌گوید. به اعتقاد وی، طبقه‌ی فرودست برای امانوئل مکرون وجود ندارد. نوآریِل در جنبش جلیقه‌زردها، جایی که شان و منزلت مساله‌ی محوری است، بازگشت بومرنگ دموکراسی مستقیمی را می‌بیند که حرکت آن توسط خود رئیس‌جمهور آغاز شده است.
امین بزرگیان با اشاره به این نکته که در فقدان یک چپ پویا و سازمان‌دهی شده که به آرمان‌های اندیشه انتقادی معتقد باشد، آنچه که رخ داده هضم چپ در معده راست است، او می‌گوید: در فرانسه کسی وجود ندارد که اعتراضات را نمایندگی کند در چنین شرایطی، شکاف موجود را کسانی پر می‌کنند که از نارضایتی‌ها سوءاستفاده می‌کنند. در نهایت ممکن است جریاناتی حاکم شوند که هم به شکاف طبقاتی بیشتری دامن بزنند و هم حداقل ارزش‌های دموکراتیک حامی حقوق و آزادی انسان‌ها را از بین ببرند.
