خاکی که «با آب» و نمکی که «در آب» رفت

سیل اخیر چه تاثیری بر وضعیت سد گتوند، گنبدهای نمکی آن و خاک خوزستان خواهد داشت؟ ادعاهای وزارت نیرو درباره اثرات سیل، و از جمله سودمندی‌های آن، چه نسبتی با واقعیت ماجرا دارد؟

رضا اردکانیان، وزیر نیرو، چند روز پیش به‌شکلی کاملاً غیرمتعارف و نیمه‌پنهانی کلنگ سدی را زد که حتماً برگی سیاه در کارنامه‌اش محسوب خواهد شد؛ سدی که هم تالاب انزلی و هم جنگل‌های هیرکانی را بیشتر به مرگ نزدیک می‌کند.

با سدسازی، خسارت سیل‌ها نه از بین رفته و نه کمتر شده، اما سدسازان به خطرهای موهومی اشاره می‌کنند که در نبود این سازه‌ها ممکن بود رخ دهد و با دامن زدن به این توهم، مسیر مدیریت آب و خاک کشور را به انحراف کشانده‌اند.

سرزمینی که روزگاری با نخلستان، باغ‌های سرسبز، مزارع خرم، رودهای خروشان و تالاب‌ها، هوش از سر هر گردشگری می‌‌ربود، هم‌اکنون به جهنمی برای خوزستانی‌ها تبدیل شده است که کوچ اجباری از سرزمین مادری را به ماندن در جلگه ترجیح می‌دهند.