ابراهیم توفیق، جامعه‌شناس، در یک سخنرانی در جلسه «امر اجتماعی چیست؟» در موسسه پرسش تفکیک کاذب امر اجتماعی و امر سیاسی را نقد کرده است. توفیق به مزیت‌ها و کاستی‌های دو جریان مطالعاتی تاریخ اجتماعی و اقتصاد سیاسی در علوم اجتماعی ایران پرداخته است.
نسب علوم اجتماعیِ دانشگاهی با آموزش و پرورش را بر اساس پارامترهای مختلف می‌توان مورد بررسی و نقد قرار داد. در این یادداشت جعفر ابراهیمی بر اساس تجربه زیستهٔ یک معلم جامعه شناسی می‌کوشد تا رویکرد علوم اجتماعی را نسبت به آموزش و پرورش مورد واکاوی قرار دهد.
ابراهیم توفیق با نگاهی ژرف تر به کنکاش مبانی و پیش‌فرض‌های گفتمان گذار در جامعه ایران می‌پردازد و روشنفکران را به توجه بیشتر به ساز و کار سیاست و منطق بازار از طریق ایجاد دانش محوری علم اجتماعی دعوت می‌کند. وی با بیان این نکته که: «ما اکنون وضعیتی آنومیک را تجربه می‌کنیم که دانشمند علم اجتماعی توان توضیح آن را نخواهد داشت» اشاره به نواقص مباحث مطرح شده در شرایط کنونی دارد و در نهایت سیاست های اجتماعی به مثابه مهندسی اجتماعی عدالت محور، بر مبنای مباحثی دانش بنیان را راهکار موجود بیان می‌دارد. سخنرانی ابراهیم توفیق در انجمن جامعه‌شناسی ایران به تلاش گروه جامعه‌شناسی فقر، رفاه و سیاست اجتماعی انجام پذیرفت. شرح مباحث مطرح شده از سوی ایشان را در ادامه می‌خوانید.
