در دهه نود میلادی زمانی که مردم سربرنیتسا و گراژده توسط صرب‌ها در آستانه نسل‌کشی قرار گرفتند کسی خطر را جدی نگرفت و به سبب منافع شخصی، گروهی، نژادی و ملی مردم تحت محاصره در بوسنی و هرزگوین فراموش شدند و زمینه برای وقوع یک تراژدی انسانی در قلب اروپا فراهم شد. اگر امروز با پوشش رسانه‌ای و نهیب شهروندان آنچه در نبل و الزهرا می‌گذرد جهانی نشود، اگر آنگونه که از کوبانی و مبارزان کرد حمایت شد از کسانی که در نبل و الزهرا مقاومت می‌کنند و برای شکستن محاصره آن تلاش می‌کنند پشتیبانی نشود بیم آن وجود دارد که با فاجعه‌ای بس عظیم‌تر از سربرنیتسا و گراژده مواجه شویم.
هیثم مسلم، خبرنگار اهل کوبانی است که تصمیم گرفته در شهر خود بماند و گزارش‌های موثقی را منتشر کند. او درباره‌ی وضعیت مردم غیرنظامی این شهر در یادداشت‌هایش که در مجله نیوزویک منتشر شده، نوشته: «اینجا هر کسی نقشی در مقاومت تاریخی در برابر داعش دارد، آن هم در شرایطی که جنگِ سنگین در بیرون شهر و گاهی در محلات روی می‌دهد.» او درباره‌ی حس مشترک مردم کوبانی می‌نویسد: «زندگیِ تحت محاصره باعث شده تا مردم به هم نزدیک‌تر شوند. هر شهروند کوبانی یک داوطلب است تا مقاومت در برابر داعش نشکند. دکترها و پرستاران به طور رایگان در بیمارستان‌های موقت کار می‌کنند. مغازه‌دارها مغازه‌های خود را از غذا، نوشیدنی و هر چیز دیگر خالی کرده‌اند تا آنها را بین مبارزان و شهروندان غیرنظامی کوبانی تقسیم کنند.»
