بی‌اعتنائی رئیس‌دولت به افراد دارای معلولیت در روز جهانی معلولان
کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت خبر داده «قرار بود (۱۲ آذرماه) به مناسبت گرامیداشت روز جهانی معلولان، مراسمی با حضور رئیس‌جمهور و ۱۰۰ مهمان دارای معلولیت از سراسر کشور در سالن اجلاس سران برگزار شود اما مهمانان پس از حضور در مراسم متوجه لغو مراسم می‌شوند.»
با این که جلسه رئیس دولت با معلولان بدون اطلاع قبلی لغو شد اما ابراهیم رئیسی در حاشیه جلسه فوق‌العاده هیئت دولت، به‌مناسبت روز جهانی افراد دارای معلولیت در دیدار جمعی از «نمایندگان» جامعه معلولان کشور دیدار کرد.
او در این دیدار صحبت‌هایی داشته که نشان از بی‌خبری او از جامعه معلولان دارد. رئیسی گفته « اگرچه بسیاری از معلولین از لحاظ جسمی دچار مشکل هستند اما دل های روشنی دارند.» او همچنین در زمینه استفاده معلولان از وسایل حمل‌ونقل (قطار و هواپیما) که به‌صورت تخفیف در نظر گرفته شده، تاکید کرده در حالی که حتی معابر خیایان‌های اصلی شهر برای معلولان مناسب سازی نشده است.
چنین ادعاهای مناسبتنی در حالی است که دولت‌ها عموما معلولان را به عنوان «سربار» تلقی می‌کنند و همزمان از ارائه خدمات و مناسب‌سازی محیط که از حقوق ابتدایی و حداقلی آنها است سرباز می‌زنند.
در همین راستا خبرهایی در مورد کسری بودجه در سال آینده به گوش می‌رسد و دولت به دنبال کم کردن هزینه‌ها برای جبران این کسری است و به گفته کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت «در حالی که جهت اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان دو هزار میلیارد تومان در سال جاری تخصیص یافته اما در لایحه بودجه سال ۱۴۰۱ شاهد کاهش ۱۳۰ میلیارد تومانی بودجه هستیم.»
ایران سال‌ها است به کنوانسیون حقوق معلولان پیوسته اما بسیاری از مفاد این کنوانسیون اجرایی نشده. هدف این کنوانسیون «ارتقا، حمایت و تضمین بهره‌مندی برابر و کامل افراد دارای معلولیت از کلیه حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین و ارتقا احترام نسبت به منزلت ذاتی آنها است». ایران در تاریخ ۱۳ آذرماه ۱۳۸۷ با تصویب مجلس به این کنوانسیون پیوسته است.
با این که سال‌ها از پیوستن ایران به این کنوانسیون گذشته و کلیات لایحه حمایت از حقوق معلولان نیز در سال ۹۶ در مجلس تصویب شده، بسیاری از حقوق اولیه افراد دارای معلولیت در زمینه اشتغال، بهداشت و درمان، مناسب‌سازی، حمایت قضایی و … رعایت نمی‌شود.
معلولان برای دستیابی به حداقل حقوق خود بارها به تجمع دست زده‌اند و اذعان داشته‌اند که مسئله‌ی معلولیت محدودیت و مشکلات جسمی معلولان نیست، بلکه مشکل محدودیت، نابرابری و تبعیض جامعه است.