بسیاری از سیاستمداران شعارهای جذاب می‌دهند و وقت عمل که می‌رسد زیرش می‌زنند. شعارهای جذاب و کلی‌گویی‌ها باعث می‌شوند که نتوان برنامه‌های سیاستمداران را به درستی نقد کرد و حتی با آنها مخالف بود. در مقابل سیاستمدارانی که می‌گویند این کار و آن کار را می‌کنند، یک سوال باقی می‌ماند: «آخه چطوری؟»
ماموریت اصلی حبیب‌الله بیطرف در وزارت نیرو، همان انتقال آب به یزد بود که با حمایت همه جانبه محمد خاتمی این طرح به سرانجام رسید. طرحی که مخالفت‌های فراوان مردم خوزستان و چهارمحال و بختیاری برای توقف آن راه به جایی نبرد، اما همچون آتشی در زیر خاکستر نمودهای اجتماعی خود را به نمایش گذاشت، کشاورزان اصفهانی دست به انهدام خط لوله انتقال آب به یزد زدند، مردم معترض روستای بیرگان محل کارگاه تونل سوم کوهرنگ را اشغال کردند و اعتراضات اهالی خوزستان به خشکی تالاب‌ها و انتشار ریزگردها همچنان ادامه دارد.
لغو قرارداد وارازدات هارویان، بازیکن ملی‌پوش ارمنستانی با تیم تراکتوسازی تبریز در کوران اخباری که در طول سال گذشته نُقل محافل در شبکه‌های اجتماعی بودند، عمری بیش از چند روز نداشت. این متن بنا دارد موج واکنش‌ها و گفتاری را که در پی این اتفاق برانگیخته شد، مورد بازبینی نقادانه قرار دهد.
اصلاح‌طلب‌ها در دوره‌های مدیریتی‌شان، به سیاست رهاسازی توسعه شهری و سپردن آن به مکانیزم بازار تن دادند. به نظر می‌رسد آنها در مورد سیاست‌های اقتصادی‌ـ اجتماعی اداره شهر دارای تفکر مدونی نیستند. آیا وقتی از اقتصاد شهری حرف می‌زنند منظورشان فقط توسعه مال‌هاست؟
مسئولیت مستقیمی متوجه دولت است که در بسیاری موارد پرولتاریا را به بزهکاری وامی‌دارد. ما را مجبور می‌کنند برای بقا بزهکار شویم چرا که جلوی امرار معاش و دسترسی قانونی به بازتولید را چنان سخت گرفته‌اند که دیگر برای بخش بزرگی از جمعیت امکان‌پذیر نیست بدون دست‌زدن به کارهای غیرقانونی به حیات خود ادامه دهند: بدون فروش مواد مخدر، بدون روسپی‌گری، بدون مستمری جعلی.
از آنجا که لویی آلتوسر، نظریه‌پرداز مارکسیست، ترجیح می‌داد جلوی دوربین ظاهر نشود، گفت‌وگوی تلویزیونی نداشت. درواقع مصاحبه حاضر از معدود گفت‌وگوهای تلویزیونی اوست که در آوریل ١٩٨١ انجام شد، درست چند هفته قبل از اینکه همسرش هلن را بکشد.
پرسش اصلی این نیست که وزیر زن آری یا نه. برای همه نیروها و فعالان مترقی پاسخ این سوال روشن است؛ بله. اما در ادامه این سوال مطرح می شود که قرار است چه کسی و با چه سیاست‌هایی به عنوان وزیر زن وارد کابینه شود؟ این پرسشی است که مطرح‌کنندگان موضوع وزیر زن کمتر علاقه‌ای بدان نشان می‌دهند، چرا که چنین مسئله‌ای مناقشه برانگیز است و بالا گرفتن مناقشات حول آن، می‌تواند کل مسئله وزیر زن را به حاشیه براند.
