تصمیم هلال احمر برای تعطیلی روزنامه شهروند بهانه‌ای برای نویسنده این یادداشت شده تا روزنامه‌نگاران را دعوت به بحث و تخیل درباره بدیل وضع موجودِ رسانه‌ها در ایران کند.
مستاجران گروهی هستند که بی‌هیچ بهره‌ای از بازار مسکن و در فقدان دخالت کنترل‌کننده یا برنامه‌های حمایتی دولت هر روز بیشتر به بیرون پرتاب می‌شوند و پرداختن به مشکلات آنها هم به سطح فردی و در حد مواجهه افراد با یکدیگر تقلیل پیدا می‌کند. در چنین شرایطی جمع شدن کنار هم، تشکل‌یابی و فکر کردن به راه حل می‌تواند قدم اول باشد.
پروژه ساخت مسکن اجتماعی در وین، سال ۲۰۰۴ متوقف شد اما از سال ۲۰۱۲ مجدداً و تحت عنوان مسکن اسمارت آغاز شده است. جامعه هدف آن زوج‌های جوان، خانواده‌های تک سرپرست، بازنشسته‌ها و افرادی هستند که تنها زندگی می‌کنند. در این مقاله، تاریخی از شکل‌گیری رویکرد اجتماعی به مسکن در وین بررسی می‌شود.
مدت‌هاست که در مقابله با سانسور، افراد یکدیگر را در دوگانه‌ی «پذیرش» و «شورش» قرار می‌دهند و صِرفِ جدل و حتی به چالش کشیدنِ نهاد حاکمیت‌ها در سانسور را به منزله‌ی پذیرشِ سانسور تلقی می‌کنند. حال اما داعیه‌دارانِ «شورش» نیز از حیث عملی راهکاری ندارند. نوع واکنش به سانسور چه باید باشد؟
کاراتاشلی معتقد است کرونا جهان را بار دیگر با یک دوراهی روبه‌رو کرده است: پایان دادن به نظم سرمایه‌دارانه موجود، و یا پایان یافتن جهان؛ اما او شک دارد که جوامع بتوانند بدون سازماندهی از پایین و ساختن یک نظم بدیل از این دوراهی به سلامت عبور کنند.
