بی‌توجهی به مناسب‌سازی کارگاه‌ها برای معلولان
مناسب‌سازی فضای کار برای معلولان یکی از مطالبات اصلی و فراموش‌شده‌ی کارگران دارای معلولیت است. از سوی‌دیگر، کارگران معلول به دلیل پایین بودن امنیت شغلی به سادگی قادر به شکایت علیه مناسب‌نبودن فضای کاری خود نیستند .
علاوه بر مشکلات حمل و نقل و مسئله ورود و خروج به کارگاه‌ها، مشکلات دیگری نظیر نبود سرویس بهداشتی مناسب‌سازی‌شده، و نامناسب‌بودن محیط داخل کارگاه مثل میز و صندلی مورد نیاز فرد معلول نیز مسائل جدی برای کارگران ایجاد می‌کند.
به گزارش ایلنا برخی از کارگران معلول گاه به دلیل نبود سرویس‌بهداشتی مناسب‌سازی شده در طول ساعت کار چیزی نمی‌خورند که این خود جدای سختی منجر به بیماری‌هایی همچون عفونت روده‌ای و عفونت دستگاه ادراری و گوارشی می‌شود. همچنین در این گزارش ذکر شده که برخی افراد هنگام نیاز به سرویس بهداشتی مرخصی ساعتی می‌گیرند تا خانه یا محیطی مناسب پیدا کنند.
بهروز مروتی (مدیر کمپین حمایت از افراد دارای معلولیت) مناسب‌سازی کارگاه‌های خصوصی را امری فراموش‌شده خوانده است. به گفته وی اگرچه بسیاری از کارفرماها، حدود یک سوم یا یک چهارم حداقل دستمزد وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را به افراد دارای معلولیت پرداخت می‌کنند اما به شرایط مورد نیاز این کارگران بی‌توجه‌اند.
بر اساس تبصره ۱ و ۲ همین ماده، ستاد مناسب‌سازی کشور مکلف است «بر امر مناسب‌سازی ساختمان‌ها و اماکن دولتی و عمومی دستگاه‌های مذکور در ماده (۲) این قانون نظارت و گزارش‌های اقدامات آن‌ها را درخواست کند». اما مروتی می‌گوید این ستاد نسبت به مسائل کارگاه‌های خصوصی بی‌تفاوت است.
وی همچنین گفته دستگاه‌های دولتی نیز اقدامی در ارتباط با این موضوع نمی‌کنند و حتی «وزارتخانه‌های کشور، صنعت، معدن و تجارت، فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان برنامه و بودجه کشور، شورای فرهنگ عمومی مناسب افراد معلول نیست». به همین‌ترتیب سازمان بهزیستی نیز از کارگاه‌ها بازرسی دوره‌ای نمی‌کند. علاوه، کارگران معلول بیکار شده از آنجایی که در بسیاری اوقات دارای قرارداد شفاهی‌اند از مزایای بیمه بیکاری برخوردار نمی‌شوند.
دولت موظف است ۳ درصد از ظریف استخدامی خود را به معلولان اختصاص دهد، اما همین سهمیه کم هم رعایت نمی‌شود و معلولان در آزمون‌های استخدامی به صراحت به خاطر معلولیتشان رد می‌شوند. دولت معلولان را به داشتن حق برابر در تحصیل و کار و شرکت در آزمون‌های مربوطه امیدوار می‌کند اما تلاشی برای برداشتن موانع و اصلاح قوانین تبعیض‌آمیز نمی‌کند. این تبعیض در قراردادهای کارگران معلول، افزایش چندبرابری هزینه وسایل توانبخشی، طراحی و استفاده اپلیکیشن شبکه آموزشی دانش‌آموز (شاد) بدون در نظر گرفتن معلمان و دانش‌آموزان ناشنوا و نابینا، و حتی در تامین سرویس متناسب با نیاز معلولان در بیمارستان‌ها هم وجود دارد.