رپ

نصیر مشکوری به تازگی اولین کتاب فارسی در مورد هیپ‌هاپ را با عنوان «نسل هیپ‌هاپ» منتشر کرده است. او می‌گوید رپ فارسی از جنبشی اجتماعی که حاصل شکاف نسلی و طغیانی نسبت به فرهنگ حاکم بود، فاصله گرفته و بیشتر شکلی از یک جنبش موسیقی شده است و با وجود اینکه هنوز از سوی نهادهای رسمی تایید نشده ولی موسیقی کاملا تثبیت‌شده‌ای است.

از دل جامعه‌ای به شدت دوپاره و ناعادلانه، چند چهره‌ی فرهنگی آفریقایی‌آمریکایی در عرصه‌های مختلف قد برافراشتند و توانستند در طول مسیر خود را به طور غریبی آرام و بی‌تفاوت نشان دهند. آنها کول بودند. اما وقتی سیاهان دیگر کول نباشند، یعنی خلاقیت و پیشگام بودن به نفع مصرف‌گرایی کنار رفته است.

نهادهای رسمی هر کشوری همواره به دنبال حذف و سانسور هیپ‌هاپ هستند و سعی در برقراری نظم اجتماعی مد نظر و بالطبع به سود خود را دارند، اما به تبعات حذف بی‌توجه‌اند. به گواه تاریخ، اعتراض هرگز حذف نمی‌شود و تنها حیات خودش را به جای دیگری منتقل می‌کند. اما سوال اینجاست آیا محدودیت‌ها باعث رشد هیپ‌هاپ شده؟

هیپ‌هاپ آمریکایی امروز بیش از هرچیز یادآور تظاهر به قدرت و تجمل است. اما چطور این موسیقی که تا چندی پیش ساختارهای قدرت و تبعیض را به چالش می‌کشید به اینجا رسید؟